4. Van CRC naar Masai Mara

Voordat ik doorga met Masai Mara, wil ik even vertellen over mijn korte bezoek aan CRC vanuit Watoto Wenye Nguvu.

Op de terugweg naar Makongeni komen we langs CRC en ik wilde toch wel heel graag even naar ‘mijn eigen weeshuis’. Ik had Ingrid gebeld, de vrijwilliger die daar nu zit. Het is zo’n 15-20 minuten met de matatu rijden en dan nog 10-15 minuten lopen. Ik was erg benieuwd hoe het er allemaal uit zou zien: de weg die Marion en Diana hebben laten aanleggen, de algehele reinheid, de bedden, maar vooral ook de kinderen…
Toen Wilson en ik het pad naar CRC opliepen, heb ik eerst wat foto’s ervan gemaakt om te laten zien hoe het nu is. Op zo’n 100 meter afstand zag ik een heleboel kinderen bij de poort staan. Toen ik op zo’n 50 meter afstand was, kwamen ze opeens op me afgerend!!! Dit had ik nog nooit meegemaakt en voor de eerste keer werd ik echt door de kinderen geraakt… Shit… ik voelde de emoties van blijdschap! WAUW! Kijk nou toch eens hier!!! Anthony, de broer van de vrouw van Fidelis was ook meegekomen en heeft alles gefilmd. Volgens mij zijn er ook foto’s van gemaakt, maar die heb ik nu niet bij me.
Jeetje, een voor een besprongen ze me en natuurlijk mijn kleine Edwardje! Die wordt langzaam ook groot! Beide voortanden zijn eruit en hij heeft al 2 volwassen ondertanden. Maar man, wat geweldig om zo verwelkomd te worden!!! Ingrid en wat andere kinderen waren blijven staan en ik zag dat Ingrid het ook even raakte… wat een mooi moment…

Nou, allemaal naar binnen, iedereen door het dolle heen en ik vond het echt geweldig! Ik heb gelijk een soort inspectie gedaan. Ik wilde alles zien: de slaapkamers, de douches, wc’s, het speelveld, de wip, de nieuw geverfde muren, de gordijnen etc. Ik heb overal foto’s van gemaakt.

Alles zag er werkelijk waar goed uit! De muren hebben echt een leuke kleur en de gordijnen hangen nu echt goed Diana, Marion, Andrea en Jeanne! Het kookgedeelte ziet er ook erg netjes uit. Een vooruitgang wat dat betreft! De wip wordt vrolijk gebruik van gemaakt en valt dus goed in de smaak! Qua schilderwerk is het ook best ok, hoor, Jeanne! Pole pole!

We zijn ongeveer een uurtje gebleven. Alleen Ingrid was er en Patrick. Gladys was er niet, omdat ze vrij had voor haar bruiloft en een week daarna.

We zijn gauw weer verder gegaan met de vraag van de kinderen natuurlijk: “When do you come back?” Ik zei dat ik over een week weer terug zou komen, want eerst stond Masai Mara op de planning.

Ik moet zeggen, dit was een aangename verrassing om daar te zijn!!! En ook een beetje gek dat ik er nu als soort van bezoek kom, in plaats van dat ik er woon. Maar het is misschien wel beter zo… Ik merk dat ik veel meer rust heb en dat is ook wel erg fijn!

De rest van deze zaterdag hebben we met de familie van Fidelis gesproken, omdat zij een zandvlooien project willen starten. Ik heb ze gevraagd om alles op papier te zetten wat ze daarvoor nodig hebben. Dus ik ben benieuwd waar hij precies mee komt. (Volgens mij heb ik dit al verteld??)

De zondag en de maandag hebben we ons vooral met het huisje bezig gehouden en gewoon lekker normaal geleefd zoals je daar leeft. De foto’s van het huisje komen er later aan! O, ja, zondag heb ik nog een vergadering gehad met Nelson en Joseph in Thika Town. De vergadering verliep goed. We hebben zaken op tafel gelegd die bij elkaar dwars lagen, miscommunicatie besproken, vertrouwen in elkaar besproken en verder zaken besproken zoals ze zouden moeten zijn om CRC op de goede weg te helpen. Al met al weer zo’n 3 uur met elkaar gesproken waarna het weer als vanouds voelde. Maar… ik hou een slag om de arm… wederom!
Bestuur, de notulen moet ik nog maken, maar krijgen jullie sowieso!

Tot zover! Nu echt op naar Masai Mara!

Doei!!
Kwaheri, Yvette