14. Tandarts, Blue Post met de kinderen

27 september 2013
Vandaag stond een groot deel van de dag voor de tandarts gepland met Wilson en Florence. Florence heeft een geweldig mooi gebit, maar is nog nooit in haar leven naar de tandarts geweest!! Ze heeft wat last van een kies, dus wel verstandig om te gaan. Wilson krijgt van mij gewoon een controle bij de tandarts. Lijkt me ook wel goed.

In de planning lag dat we rond 11.00u daar zouden zijn, omdat het opgezet is door de Rotary en maar 2 ochtenden per week open is, dacht ik. Het is ongeveer 1 uur reistijd. Maar ja.... het werd 11.15u toen we vertrokken vanuit Kiota. En ja... door mij.... Altijd bezig, bezig, bezig. Nog even dit doen, nog even dat regelen, nog even het een en ander bespreken.... Ik word vooral door Shawn "Mama Afrika" genoemd, omdat ik wel heel erg in hun cultuur pas wat betreft tijd! hahahah :-)

Ik heb Kamau maar gebeld met de vraag of hij ons met de taxi wilde brengen, want om nu nog met de matatu te gaan... nee, dat maakte alles alleen maar nog veel later! Kamau was er gelukkig al gauw. Hij toeterde voor de poort en we liepen naar zijn auto. Deur van de poort open, poort weer netjes dicht en instappen maar!
We gingen de wijk via de rode zandpaden uit, reden de geasfalteerde weg op en gingen richting de Kilimambogo. We waren er na ongeveer een half uurtje. Kamau die wist nog wel wat kortere wegen, dus dat scheelde!
Aangekomen bij het kliniekje boven op de berg, vroeg Kamau of hij moest wachten. Ik zei dat dat allemaal niet nodig was, want we waren zeker wel 2 uur onder de pannen. Hij reed weg en Wilson en Florence gingen op de bankjes buiten zitten wat de wachtkamer is. De deur naar de tandartskamer staat altijd open. Ik liep naar binnen en de tandarts die iemand aan het behandelen was, herkende me direct. Ze deed haar mondlapje af en riep met een verraste en blije blik: "Hey, Yvette, Yvette! Welcome! How are you??" Dat is weer eens een gezellig welkom zo lekker bij de tandarts! Hahahaha!
Ik deed mijn verhaal en Florence mocht als eerste binnenkomen. Haar gebit werd helemaal nagekeken en er werd inderdaad een flink gat ontdekt in een van haar kiezen. Ze kreeg een verdoving die er weer zonder enige subtiliteit in werd gezet en mocht terug naar buiten naar de wachtkamer. Ze wist ook niet hoe ze het had. Lachen kon al niet meer en het was alleen maar wachten nu... Ohohoh, daar zaten ze dan... Maar voor een goed doel! :-)
Nu mocht Wilson komen. Zijn gebit werd weer schoongemaakt, maar er was verder niets aan de hand. Mooi! Al met al waren we wel weer zo'n uur verder.
Na nog een half uur mocht Florence weer naar binnen komen om haar kies uit te laten boren en te laten vullen. Ik nam alles op video op en ik maakte foto's. Allemaal geen probleem daar!
Rond 14.30u liepen we de tandartspraktijk uit. De tandarts had nog gezegd dat het mogelijk was om alle kinderen te laten controleren zonder kosten. Dus dat is wel iets om te onthouden. Ik had nog een foto gemaakt van een poster met de manier van tandenpoetsen erop en van de opbouw van een tand. Ter lering en de vermaak!

We gingen lopend de berg af en pakten bij Makutano de matatu terug richting Ngoingwa waar Kiota ligt.
Florence wilde echt naar bed, want ze voelde zich toch wel een beetje ellendig. Het was inmiddels al rond 17.00u en de kinderen waren allemaal thuis. Ik en Nick hadden onze dag van morgen besproken. Het was Nick's afscheid voor de kinderen, want hij ging over 3 dagen naar huis. Morgen was het zaterdag en we wilden dan lekker met de kinderen naar Blue Post.
We kochten wat dingen in om mee te nemen, zoals drinken, cakejes en chips en we hadden ervoor gezorgd dat er morgen een heerlijke avondmaaltijd gemaakt kon worden: kip, rijst, groenten! Mjammie...
De rest van de avond was een normale avond in Kiota zoals het altijd ging.

28 september
Ik was rond 10.00u in Kiota vandaag. Wilson was er al. We zouden rond 10.00u gaan, maar het werd 11.00u. We hadden een matatu besteld om ons te brengen en te halen voor 1000ksh.
Ik was ongelooflijk moe vandaag. Er zat me dan ook het een en ander niet lekker. Het gaat gewoon niet zo tussen mij en Wilson zoals ik een relatie zie. Het voelt veel meer aan als vrienden. Hij uit zich bijna nooit hoe hij zich voelt, alles is bijna altijd 'goed', terwijl je ziet dat hij ook ergens mee rond loopt. De afgelopen 2 weken - sinds we terugzijn van Mombasa - ben ik mijn eigen gang gegaan en heb ik afgewacht wat Wilson zou doen.... Ook zijn eigen gang dus. Nou, wat heb je dan nog aan elkaar als je niet naar elkaar toe trekt? Volgens mij worden we er allebei gelukkiger van als we gewoon vrienden zijn. Wel een lastig iets natuurlijk om dat te bespreken. Dus dat houdt me bezig...

Aangekomen bij Blue Post kon ik bijna niets. Ik was echt veel te moe. Ik wilde alleen maar slapen. Er waren nog 3 vrienden van Shawn mee naast Shawn zelf, Nick, Wilson en ik. Eerst gingen we wat balspelen doen op het gras waar overigens hele leuke huisjes stonden met daken van bananenbladeren met een soort van barretje erin (zonder drank dan wel). Je kon daar lekker schuilen en je drinken in de schaduw zetten.
Na een uurtje balspelen, stelde Shawn voor om sexuele voorlichting te gaan geven aan de meiden en de jongens. Shawn gaf deze aan de jongens en een vriendin die social workers was, aan de meiden.
De kleinsten bleven lekker spelen met Wilson en Nick. Ik ging in het gras liggen om te proberen te slapen. Maar jaaaaaaaaaaaaaa, die kleinsten vonden mij maar een al te leuk speelobject. Dus aan mijn haren trekken, op mijn buik gaan zitten, met grassprietjes spelen over mjin gezicht en dat soort dingen.... Dus dat werd niet echt slapen!
Milkah voelde zich erg alleen en moest huilen, omdat ze niet met haar vriendinnetjes meemocht. Ze was het enige meisje die nog te jong was om hieraan deel te nemen. Zij en 4 jongetjes... Ze was helemaal verdrietig.
Het duurde al met al 45 minuten en daarna zijn we lekker gaan snacken en wat gaan drinken. Op een gegeven moment dronk Nick per ongeluk ook van de aanmaaklimonade die we bij ons hadden... "Nick! Je drinkt water van de kraan nu!" Oeps... Nou, afwachten maar...

Even later zijn we naar het dierentuintje gegaan van Blue Post. Was wel leven leuk om al die beesten daar te zien, maar ik moest me echt staande houden, zo moe was ik!! Pfffffff.
We hebben er een uurtje denk ik rondgelopen. Daarna werd er weer even gevoetbald op het veld. Die Shawn heeft nooit te weinig energie en hij loopt over van ideeën!! Jeetje!! Wel leuk, hoor!
Uiteindelijk hebben we de middag afgesloten met liedjes die Nick ze geleerd had. Hij had zijn gitaar bij zich, maar ze deden helemaal niet lekker mee... Het was duidelijk dat ze Nick echt gingen missen... Nick is echt iemand geweest die zo één is geweest met de kinderen en het personeel. Lastig...

Rond 18.30u waren we weer thuis. Het eten was al zo goed als klaar. Er waren 8 kippen geslacht en er was flink gekookt. Het zag er allemaal heerlijk uit.
We hebben heeeeeeeeeeeeerlijk gegeten!! Nick vond het zo lekker dat hij een beetje teveel had gegeten. Hij voelde zich helemaal niet lekker en zo leek het kampvuur in duigen te vallen. Maar ook de kinderen waren moe.
Ik ging rond een uurte of 19.30u het kampvuur aanmaken, terwijl Nick op bed lag. We hadden nog over marshmallows proberen te kopen, maar op een heel klein zakje na niet kunnen vinden.
Rond 20.30u zaten we allemaal rond het kampvuur en hebben we op een creatieve manier geprobeerd de marshmallows te verwarmen boven het vuur: geregen aan een electriciteitsdraad! :-)
Nick was er inmiddels ook bij komen zitten en probeerde zich op te peppen om toch nog wat gitaar te spelen. Maar de sfeer was beneden peil geraakt. Vooral de 4 oudste meiden droegen eraan bij dat het geen leuke sfeer was. Ze hadden met elkaar afgesproken net alsof ze het heel erg vonden dat Nick wegging. Ze gingen binnen met de hoofden op tafel binnen liggen en keken of we keken. Zodra ik of Nick keek, legden ze hun hoofd vol met quasi-verdriet op tafel. Tja, meiden... Nou, ja ik had geen zin om hier nog iets mee te doen, maar ze maakten het er niet gezelliger op...

Om 22.00u lagen alle kinderen op bed en om 23.00u gingen Wilson en ik naar huis.