6. Verhuurmakelaartjes en Kiota
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg Yvette
23 Januari 2013 | Kenia, Thika
Na onze avontuurlijke reis bleven nu de laatste 3 dagen voor Cris over. We zouden nog naar scholen kijken en het voedsel inventariseren, maar door andere zaken die we deden ging dit allemaal niet lukken. De tijd vliegt met alles wat je gepland hebt en met de vertragende factor door het klimaat en de cultuur van Kenia kom je er telkens weer achter dat je bepaalde dingen weer naar de volgende dag moet uitstellen.
Donderdagochtend zijn Wilson en ik eerst de huur gaan regelen van het oude en het mogelijke nieuwe huis… Ik wilde eerst zeker weten of we het nieuwe huis zouden hebben, dus dat maar eerst betalen… Nou, nou, nou dat hebben we weer geweten!! We hadden een keuze gemaakt voor een appartementje met warm water en gewone wc vlakbij Kiota. Dat scheelt een boel op allerlei vlakken om dichtbij Kiota te wonen.
We gingen dat eerst maar regelen, voordat we de andere huur gingen opzeggen. We betaalden de huur, de borg en de contractskosten, waarna we het contract kregen. Ik wilde het contract eerst gedegen lezen, voordat ik Wilson liet tekenen. Ik was bijna op het eind toen ik toch een vraag had: “Is it true that we have to pay the whole month even if we’re almost half the month?” De vrouw achter de balie zei dat dat klopte, waarop ik zei dat ik het daar toch echt niet mee eens was. Een andere collega werd erbij betrokken die het mij uitlegde, waarna een hogere piet zich ermee ging bemoeien: “If you go into the house till the 15th of the month, you have to pay the whole month, if you’re moving in at around the 17th of the month, you don’t have to pay the month at all. Are we together?” Dat laatste is een letterlijke vertaling van het Swahili in het Engels en betekent zoveel als “Begrijpen we elkaar?” Dat laatste zei hij niet bepaald vriendelijk, waarop ik reageerde: “So the we’re moving in at the 17th of January!” “You’re NOW at my office, so you should pay the whole month!” “That is not fair! Why should I pay the whole month if I’m not even living there?” De man herhaalde zijn verhaal, waarop ik zei: “Let me make some phonecalls.” Ik belde Shawn die het verhaal ook niet vond kloppen. Hij vroeg of ik al getekend had en dat had ik dus gelukkig niet. Na 20 minuten kwam ik terug naar het kantoor en overlegde met Wilson en zei dat ik dit echt niet wilde betalen. De man riep door de deur naar de gang: “So do you want the house or not?!” Dit zei hij op een dusdanige dwingende manier, dat ik zei dat ik het niet wilde. Wilson zei tegen de man dat we het geld terugwilde. “You can’t have the money back, because you’ve already agreed!” “I haven’t agreed anything! I didn’t sign the contract!” “You can’t have the money back, it’s already gone, we’ve send the people already who needed to do the last repairances so you can move in directly!”
Ik belde Shawn maar weer en die was toevallig met Cris in Thika Town en kwam er zo aan. Binnen 5 minuten was hij er. Ook hij raakte in conflict met de agency-man en vertelde dat wij recht hadden op geld. De man zei dat als wij ons geld wilden dat dat alleen met cheque kon. “With a cheque? How does that work?” “You’re going to take that off your account!” “I don’t have a account here!” “Then let him (Wilson) take it from his account!!” “He doesn’t have an account!” “Then he should open one!” “So he should open an account, because you don’t want us to give us back the money which I gave to you half an hour ago!? Then pay him for opening an account!”
De man had de cheque al uitgeschreven voor Wilson voor 21.000ksh. “Why 21.000ksh only? I’ve paid you 22.500ksh!” “Because you’re not going to get back the 1500ksh contract-fees!” “What? I haven’t signed anything!” “We’ve start processing, we’ve printed the paper!” Shawn probeerde het nog een positieve draai te geven: “These guys were really interested in the place.” “Ah! Now we’re not even interested in them anymore! That’s why we’ve stopped the contract!” Tuurlijk, draai het maar om meneer de agency! Zoals hier zoveel voor gewaarschuwd wordt: “Pas op met die verhuurmakelaars!” Ook ons weeshuis viel onder een agency, maar door teveel corruptie is dit contract verbroken door de eigenaars.
Het ging nu nog steeds om het terugkrijgen van het geld en ik stelde voor om de naam van Wilson om te zetten in de naam van Shawn, zodat we het van zijn rekeningnummer kunnen afhalen. “Then you have to write an official letter to us to make us change the cheque!” “Write an official letter? How? By computer?” “You can write it even by hand!” Shawn en de man begonnen weer verder te discussieren over het hele gebeuren, maar ik was het helemaal zat. Als dit de manier van geld verdienen is, als ze zich hierbij goed voelen, dan: “Just give me a piece ofpaper and a pen and let me finish this!” Dat werd gegeven en ik begon vluchtig de plaats, datum en onderwerp te schrijven en startte met “I hereby confirm that the agency “………….” (geen idee meer wat de naam was) will change the name blablablablaba…..” Handtekening eronder, klaar! Ze veranderden inderdaad de naam en overhandigden de cheque. Einde van dit appartement…
We gingen nu maar even naar onze eigen agency om de huur van deze maand nog te betalen. Ik liet Wilson alleen gaan, want het is gewoon niet goed om als mzungu dit soort zaken te regelen. Corruptie is dan altijd in het spel. Bijna altijd dan. Ik ging zelf even naar Mathai supermarkt en we zouden elkaar bellen als we klaar waren. Cris was inmiddels naar het internetcafé gegaan en Shawn ging de cheque naar zijn bank brengen. Toen Wilson klaar was, was Shawn ook weer terug en vertelde Wilson dat hij het hele verhaal verteld had aan zijn agency waarop zij meteen een ander appartement/huis aanboden in Ngoingwa. Wauw, dat klinkt goed! Het komt goed! Morgen zou Wilson kunnen gaan kijken, ook nu weer zonder mij, maar met fototoestel.
Ook Cris was inmiddels weer terug, waarna we met z’n vieren wat zijn gaan lunchen in een prima restaurantje. Hierna zijn Cris en Shawn weer teruggegaan naar Kiota. Het was inmiddels alweer 15.00u!
Wilson en ik zijn nog wat boodschappen gaan doen en ik ben nog jeukzalf gaan halen, want ik had inmiddels 23 muggenbulten of wat voor bulten dan ook die óf heel dik werden of een erg opvallende rode kleur gaven dat er niet goed uitzag. De apotheker gaf me crème en anti-histamine, want ze vond het extreem. Ik had er ook echt heel veel last van. Ik weet ook niet welke beesten me steken. Of het muggen zijn weet ik echt niet, maar het is wel mega-irritant! Het jeukt enorm en het lijkt ontstoken. Maar ja…
Verder hebben we deze dag gewassen om alle kleren weer fris te krijgen na Masai Mara. Dat wassen is altijd weer een behoorlijk werkje met de hand, maar niet vervelend vind ik. Ik vind het nog steeds iets hebben.
De volgende dag (vrijdag 11 januari) zijn we met z’n vieren naar DISC (Donyo Integrated Sports Centre) gegaan. Dit is het project waarvoor Charles Ochieng nu 100% werkt. We waren heel nieuwsgierig naar het reilen en zeilen hiervan. Rond een uur of 11.00u kwamen we in Ol Donyo Sabuk aan. Een reis van ongeveer een uur vanaf Thika Town. Bij aankomst heeft Cris nog wat bananen gekocht en stond Charles ons al op te wachten. Het was maar een paar minuten lopen vanaf de stage. We liepen binnen in een gebouwtje niet groter dan een kleine voetbalkantine. In het midden stonden een aantal tafels in een vierkant en tegen de muur vele boekenkasten met boeken en aan de andere kant een aantal computers.
Charles heeft veel verteld over wat voor programma’s ze allemaal hebben. Er waren op dat moment 3 andere werknemers aanwezig, waarvan de meesten parttime werken. Ieder vertelde wat over hun programmadeel. Eén programma hiervan sprak ons erg aan: het voorbereiden van meisjes en jongens, maar vooral meisjes op sexueel gedrag en de gevolgen daarvan. Téveel meisjes raken veel te jong zwanger, zo rond hun 15de waardoor hun hele toekomst in duigen valt. Daarnaast komen er weer kinderen op de wereld waar niemand voor kan zorgen. Met dit programma willen ze een bijdrage leveren aan het voorkomen hiervan. Ik heb het met eigen ogen meegemaakt hoe twee meiden die ik goed kende zwanger zijn geraakt op hun 17de, omdat ze geen stevige levensbodem hebben meegekregen, lijkt me dit een goed idee om Kumbatio te koppelen aan DISC. Daarnaast zijn er wat Excel en Word cursussen voor de buurtbewoners om hen te helpen met het bijhouden van eigen administratie en zich wat meer te kunnen ontwikkelen. De boeken zijn om te lenen aan jeugd en volwassenen. Hier zat ook een bepaald systeem in wat ik even niet meer weet. Daarnaast zijn er nog een aantal programma’s waaronder sport. Het is bijna een taboe dat meisjes/vrouwen sporten. DISC wil ook hier verandering in brengen om meisjes/vrouwen meer te laten bewegen.
Verder heeft Charles ons inzage gegeven in hun financieel systeem met Excel. Dat zag er echt heel goed uit!! Ik heb wat ideeën meegenomen en overgedragen aan Shawn.
Al met al zijn we zo’n 2-3 uur gebleven. Het was een leuke en interessante kijk in de keuken bij DISC en we zouden graag willen samenwerken. Hoe dat gaan we in Nederland verder uitwerken.
Cris had nog een derde laptop meegenomen vanuit Nederland waarvan we even moesten bekijken of we die aan Shawn zouden geven of aan Charles, afhankelijk van de kwaliteit. Charles heeft in elk geval een budget voor software.
We zijn gauw weer teruggegaan naar Thika Town waar Cris en ik inkopen gingen doen voor het avondeten. We zouden een keertje koken voor Kiota. Het werd macaroni, groenten en vlees/gehakt.
We kwamen pas om 17.00u aan in Kiota, dus dat werd opschieten. Ik zou ook nog kampvuur maken en had de Xenos-armbandjes bij me die oplichten als je ze breekt. Verder heb ik ook de gootsteenleiding losgehaald, omdat het eten er zowat doorgedrukt werd, omdat het water niet wegstroomde. Maar dat is de bedoeling natuurlijk niet. Dus onder het kastje de boel losgehaald en er kwam aardig wat rotzooi uit. Gatsiedatsie! Goed leeggegooid en schoongemaakt en toen weer teruggeplaatst. Eentje bleef echter een beetje lekken en moest dus een nieuw leidinkje voor worden gekocht.
Rond 19.00u zaten we aan tafel waarna ik heel gauw het kampvuur in elkaar ging zetten. Het hout was niet helemaal droog, maar uiteindelijk lukte het vuurtje wel . Rond 20.00u zaten we allemaal op een bankje rond het kampvuur. Eerst de marshmallows aan een stokje.. .mjammie, mjammie! Daarna begon de een na de ander een liedje te zingen. Zoals gewend gaan de liedjes van de kinderen altijd over Jezus of God/Lord en die zijn meestal erg vrolijk! Cris heeft ook nog een tekst verzonnen op Vader Jacob: “Masai Wilson!” Hahahah, het liedje werd meteen opgepakt door de kinderen. Erg leuk om te zien! Verder heb ik de liedjes van scouting gezongen “Boom tjikka boom!” en “Everywhere we go!” met Kiota erin voorkomende. Shawn doet het erg leuk met de kinderen! Wat een energie heeft hij, zeg!! Goed om te zien!
Toen het 22.30u was, gingen alle kinderen naar bed. Wilson en ik bleven ook slapen, omdat het te laat was om terug te gaan naar Makongeni en daarnaast is het ook goed om te zien hoe Kiota precies draait.
Zaterdag, 12 januari, de laatste dag van Cris. We stonden rond 8.15u op. De kinderen, Shawn en de huismoeders waren al allemaal wakker. De thee werd gezet en we aten……….. uhm…… weet niet meer! Het enige wat me opgevallen is, is dat het eten erg onrustig verloopt. De kinderen mogen opstaan als ze hen bord op hebben en ze mogen naar de keuken als ze dat willen om water om te drinken te halen…. hm… observeer, observeer… Na alles opgeruimd en afgewassen te hebben, zijn we om 11.00u naar Thika Town met z’n vieren gegaan. Er moest een boel worden ingekocht: handdoeken, trainingspakken, plastic schoentjes, extra borden, mokken en bestek, boeken, wc-bril, ringwormcrème, schoonmaakspullen etc, etc, etc. Ik stelde voor ons op te splitsen in de stad, zodat we niet met z’n vieren achter elkaar aan zouden blijven lopen. Rond 15.00u zouden we elkaar ontmoeten bij Mathai. We hebben aardig wat spullen weten te kopen, zo goed als alles eigenlijk en hadden inmiddels wel honger. Deze honger stilden we met koekjes en frisdrank. Aangezien we nu echt veel bij hadden, hebben we Kamau gebeld om ons terug te brengen naar Kiota. Daar hebben we wat gegeten en hebben we behoorlijk wat foto’s gemaakt van de kinderen, de werkers en Shawn. Erg leuk geworden! Nu nog foto’s van elk kind apart, maar dat komt wel goed!
Vervolgens ben ik de badkamer van de meiden en vrijwilligers een uur lang gaan poetsen in alle hoeken en gaten. Vervolgens heb ik de nieuwe wc-bril erop gezet.
Na het koken in de buitenkeuken, zaten we pas rond 20.30 aan tafel. Veel te laat voor de kinderen…. observeer, observeer… Wel leuk om te doen dat observeren en er vervolgens over na te denken: hoe kunnen we dit verbeteren? Leuk, leuk, leuk!
Na het eten gaan de kinderen hun tandenpoetsen en naar bed. Deze keer werd er aandacht besteed aan het vertrek van Cris. Het avondritueel is sowieso: verhaaltjes aan elkaar vertellen in het zitgedeelte waar de banken staan, een liedje of 2 zingen en dan bidden. Nu werd er door Shawn uitgebreid aandacht besteed aan het vertrek van Cris. Dat deed hij erg goed! Ieder kind mocht nog wat zeggen, net als Shawn zelf, ik, Wilson, de huismoeders en dan Cris zelf. Was bijzonder!
De tijd van Cris zat er nu echt op. Iedereen ging naar bed en ik, Shawn en Wilson zouden om 4.00u weer opstaan om afscheid te nemen van Cris. Zo geschiedde… het was even doorbijten om 4.00u, zeker toen ik zag dat de wc-bril al gebroken was!! Eitje-eitje-eitje, kwaliteit, kwaliteit, kwaliteitje! Shit, morgen maar die van Hans weer proberen...
Het was zover… 4.15u, we waren allemaal beneden en Kamau was prima op tijd: 4.30u. Goed om even afscheid te nemen van Cris zo vlak voor vertrek. Het verblijf was kort, maar ze komt snel weer terug!
Goeie reis en nu wij lekker weer naar bed! :-)
Donderdagochtend zijn Wilson en ik eerst de huur gaan regelen van het oude en het mogelijke nieuwe huis… Ik wilde eerst zeker weten of we het nieuwe huis zouden hebben, dus dat maar eerst betalen… Nou, nou, nou dat hebben we weer geweten!! We hadden een keuze gemaakt voor een appartementje met warm water en gewone wc vlakbij Kiota. Dat scheelt een boel op allerlei vlakken om dichtbij Kiota te wonen.
We gingen dat eerst maar regelen, voordat we de andere huur gingen opzeggen. We betaalden de huur, de borg en de contractskosten, waarna we het contract kregen. Ik wilde het contract eerst gedegen lezen, voordat ik Wilson liet tekenen. Ik was bijna op het eind toen ik toch een vraag had: “Is it true that we have to pay the whole month even if we’re almost half the month?” De vrouw achter de balie zei dat dat klopte, waarop ik zei dat ik het daar toch echt niet mee eens was. Een andere collega werd erbij betrokken die het mij uitlegde, waarna een hogere piet zich ermee ging bemoeien: “If you go into the house till the 15th of the month, you have to pay the whole month, if you’re moving in at around the 17th of the month, you don’t have to pay the month at all. Are we together?” Dat laatste is een letterlijke vertaling van het Swahili in het Engels en betekent zoveel als “Begrijpen we elkaar?” Dat laatste zei hij niet bepaald vriendelijk, waarop ik reageerde: “So the we’re moving in at the 17th of January!” “You’re NOW at my office, so you should pay the whole month!” “That is not fair! Why should I pay the whole month if I’m not even living there?” De man herhaalde zijn verhaal, waarop ik zei: “Let me make some phonecalls.” Ik belde Shawn die het verhaal ook niet vond kloppen. Hij vroeg of ik al getekend had en dat had ik dus gelukkig niet. Na 20 minuten kwam ik terug naar het kantoor en overlegde met Wilson en zei dat ik dit echt niet wilde betalen. De man riep door de deur naar de gang: “So do you want the house or not?!” Dit zei hij op een dusdanige dwingende manier, dat ik zei dat ik het niet wilde. Wilson zei tegen de man dat we het geld terugwilde. “You can’t have the money back, because you’ve already agreed!” “I haven’t agreed anything! I didn’t sign the contract!” “You can’t have the money back, it’s already gone, we’ve send the people already who needed to do the last repairances so you can move in directly!”
Ik belde Shawn maar weer en die was toevallig met Cris in Thika Town en kwam er zo aan. Binnen 5 minuten was hij er. Ook hij raakte in conflict met de agency-man en vertelde dat wij recht hadden op geld. De man zei dat als wij ons geld wilden dat dat alleen met cheque kon. “With a cheque? How does that work?” “You’re going to take that off your account!” “I don’t have a account here!” “Then let him (Wilson) take it from his account!!” “He doesn’t have an account!” “Then he should open one!” “So he should open an account, because you don’t want us to give us back the money which I gave to you half an hour ago!? Then pay him for opening an account!”
De man had de cheque al uitgeschreven voor Wilson voor 21.000ksh. “Why 21.000ksh only? I’ve paid you 22.500ksh!” “Because you’re not going to get back the 1500ksh contract-fees!” “What? I haven’t signed anything!” “We’ve start processing, we’ve printed the paper!” Shawn probeerde het nog een positieve draai te geven: “These guys were really interested in the place.” “Ah! Now we’re not even interested in them anymore! That’s why we’ve stopped the contract!” Tuurlijk, draai het maar om meneer de agency! Zoals hier zoveel voor gewaarschuwd wordt: “Pas op met die verhuurmakelaars!” Ook ons weeshuis viel onder een agency, maar door teveel corruptie is dit contract verbroken door de eigenaars.
Het ging nu nog steeds om het terugkrijgen van het geld en ik stelde voor om de naam van Wilson om te zetten in de naam van Shawn, zodat we het van zijn rekeningnummer kunnen afhalen. “Then you have to write an official letter to us to make us change the cheque!” “Write an official letter? How? By computer?” “You can write it even by hand!” Shawn en de man begonnen weer verder te discussieren over het hele gebeuren, maar ik was het helemaal zat. Als dit de manier van geld verdienen is, als ze zich hierbij goed voelen, dan: “Just give me a piece ofpaper and a pen and let me finish this!” Dat werd gegeven en ik begon vluchtig de plaats, datum en onderwerp te schrijven en startte met “I hereby confirm that the agency “………….” (geen idee meer wat de naam was) will change the name blablablablaba…..” Handtekening eronder, klaar! Ze veranderden inderdaad de naam en overhandigden de cheque. Einde van dit appartement…
We gingen nu maar even naar onze eigen agency om de huur van deze maand nog te betalen. Ik liet Wilson alleen gaan, want het is gewoon niet goed om als mzungu dit soort zaken te regelen. Corruptie is dan altijd in het spel. Bijna altijd dan. Ik ging zelf even naar Mathai supermarkt en we zouden elkaar bellen als we klaar waren. Cris was inmiddels naar het internetcafé gegaan en Shawn ging de cheque naar zijn bank brengen. Toen Wilson klaar was, was Shawn ook weer terug en vertelde Wilson dat hij het hele verhaal verteld had aan zijn agency waarop zij meteen een ander appartement/huis aanboden in Ngoingwa. Wauw, dat klinkt goed! Het komt goed! Morgen zou Wilson kunnen gaan kijken, ook nu weer zonder mij, maar met fototoestel.
Ook Cris was inmiddels weer terug, waarna we met z’n vieren wat zijn gaan lunchen in een prima restaurantje. Hierna zijn Cris en Shawn weer teruggegaan naar Kiota. Het was inmiddels alweer 15.00u!
Wilson en ik zijn nog wat boodschappen gaan doen en ik ben nog jeukzalf gaan halen, want ik had inmiddels 23 muggenbulten of wat voor bulten dan ook die óf heel dik werden of een erg opvallende rode kleur gaven dat er niet goed uitzag. De apotheker gaf me crème en anti-histamine, want ze vond het extreem. Ik had er ook echt heel veel last van. Ik weet ook niet welke beesten me steken. Of het muggen zijn weet ik echt niet, maar het is wel mega-irritant! Het jeukt enorm en het lijkt ontstoken. Maar ja…
Verder hebben we deze dag gewassen om alle kleren weer fris te krijgen na Masai Mara. Dat wassen is altijd weer een behoorlijk werkje met de hand, maar niet vervelend vind ik. Ik vind het nog steeds iets hebben.
De volgende dag (vrijdag 11 januari) zijn we met z’n vieren naar DISC (Donyo Integrated Sports Centre) gegaan. Dit is het project waarvoor Charles Ochieng nu 100% werkt. We waren heel nieuwsgierig naar het reilen en zeilen hiervan. Rond een uur of 11.00u kwamen we in Ol Donyo Sabuk aan. Een reis van ongeveer een uur vanaf Thika Town. Bij aankomst heeft Cris nog wat bananen gekocht en stond Charles ons al op te wachten. Het was maar een paar minuten lopen vanaf de stage. We liepen binnen in een gebouwtje niet groter dan een kleine voetbalkantine. In het midden stonden een aantal tafels in een vierkant en tegen de muur vele boekenkasten met boeken en aan de andere kant een aantal computers.
Charles heeft veel verteld over wat voor programma’s ze allemaal hebben. Er waren op dat moment 3 andere werknemers aanwezig, waarvan de meesten parttime werken. Ieder vertelde wat over hun programmadeel. Eén programma hiervan sprak ons erg aan: het voorbereiden van meisjes en jongens, maar vooral meisjes op sexueel gedrag en de gevolgen daarvan. Téveel meisjes raken veel te jong zwanger, zo rond hun 15de waardoor hun hele toekomst in duigen valt. Daarnaast komen er weer kinderen op de wereld waar niemand voor kan zorgen. Met dit programma willen ze een bijdrage leveren aan het voorkomen hiervan. Ik heb het met eigen ogen meegemaakt hoe twee meiden die ik goed kende zwanger zijn geraakt op hun 17de, omdat ze geen stevige levensbodem hebben meegekregen, lijkt me dit een goed idee om Kumbatio te koppelen aan DISC. Daarnaast zijn er wat Excel en Word cursussen voor de buurtbewoners om hen te helpen met het bijhouden van eigen administratie en zich wat meer te kunnen ontwikkelen. De boeken zijn om te lenen aan jeugd en volwassenen. Hier zat ook een bepaald systeem in wat ik even niet meer weet. Daarnaast zijn er nog een aantal programma’s waaronder sport. Het is bijna een taboe dat meisjes/vrouwen sporten. DISC wil ook hier verandering in brengen om meisjes/vrouwen meer te laten bewegen.
Verder heeft Charles ons inzage gegeven in hun financieel systeem met Excel. Dat zag er echt heel goed uit!! Ik heb wat ideeën meegenomen en overgedragen aan Shawn.
Al met al zijn we zo’n 2-3 uur gebleven. Het was een leuke en interessante kijk in de keuken bij DISC en we zouden graag willen samenwerken. Hoe dat gaan we in Nederland verder uitwerken.
Cris had nog een derde laptop meegenomen vanuit Nederland waarvan we even moesten bekijken of we die aan Shawn zouden geven of aan Charles, afhankelijk van de kwaliteit. Charles heeft in elk geval een budget voor software.
We zijn gauw weer teruggegaan naar Thika Town waar Cris en ik inkopen gingen doen voor het avondeten. We zouden een keertje koken voor Kiota. Het werd macaroni, groenten en vlees/gehakt.
We kwamen pas om 17.00u aan in Kiota, dus dat werd opschieten. Ik zou ook nog kampvuur maken en had de Xenos-armbandjes bij me die oplichten als je ze breekt. Verder heb ik ook de gootsteenleiding losgehaald, omdat het eten er zowat doorgedrukt werd, omdat het water niet wegstroomde. Maar dat is de bedoeling natuurlijk niet. Dus onder het kastje de boel losgehaald en er kwam aardig wat rotzooi uit. Gatsiedatsie! Goed leeggegooid en schoongemaakt en toen weer teruggeplaatst. Eentje bleef echter een beetje lekken en moest dus een nieuw leidinkje voor worden gekocht.
Rond 19.00u zaten we aan tafel waarna ik heel gauw het kampvuur in elkaar ging zetten. Het hout was niet helemaal droog, maar uiteindelijk lukte het vuurtje wel . Rond 20.00u zaten we allemaal op een bankje rond het kampvuur. Eerst de marshmallows aan een stokje.. .mjammie, mjammie! Daarna begon de een na de ander een liedje te zingen. Zoals gewend gaan de liedjes van de kinderen altijd over Jezus of God/Lord en die zijn meestal erg vrolijk! Cris heeft ook nog een tekst verzonnen op Vader Jacob: “Masai Wilson!” Hahahah, het liedje werd meteen opgepakt door de kinderen. Erg leuk om te zien! Verder heb ik de liedjes van scouting gezongen “Boom tjikka boom!” en “Everywhere we go!” met Kiota erin voorkomende. Shawn doet het erg leuk met de kinderen! Wat een energie heeft hij, zeg!! Goed om te zien!
Toen het 22.30u was, gingen alle kinderen naar bed. Wilson en ik bleven ook slapen, omdat het te laat was om terug te gaan naar Makongeni en daarnaast is het ook goed om te zien hoe Kiota precies draait.
Zaterdag, 12 januari, de laatste dag van Cris. We stonden rond 8.15u op. De kinderen, Shawn en de huismoeders waren al allemaal wakker. De thee werd gezet en we aten……….. uhm…… weet niet meer! Het enige wat me opgevallen is, is dat het eten erg onrustig verloopt. De kinderen mogen opstaan als ze hen bord op hebben en ze mogen naar de keuken als ze dat willen om water om te drinken te halen…. hm… observeer, observeer… Na alles opgeruimd en afgewassen te hebben, zijn we om 11.00u naar Thika Town met z’n vieren gegaan. Er moest een boel worden ingekocht: handdoeken, trainingspakken, plastic schoentjes, extra borden, mokken en bestek, boeken, wc-bril, ringwormcrème, schoonmaakspullen etc, etc, etc. Ik stelde voor ons op te splitsen in de stad, zodat we niet met z’n vieren achter elkaar aan zouden blijven lopen. Rond 15.00u zouden we elkaar ontmoeten bij Mathai. We hebben aardig wat spullen weten te kopen, zo goed als alles eigenlijk en hadden inmiddels wel honger. Deze honger stilden we met koekjes en frisdrank. Aangezien we nu echt veel bij hadden, hebben we Kamau gebeld om ons terug te brengen naar Kiota. Daar hebben we wat gegeten en hebben we behoorlijk wat foto’s gemaakt van de kinderen, de werkers en Shawn. Erg leuk geworden! Nu nog foto’s van elk kind apart, maar dat komt wel goed!
Vervolgens ben ik de badkamer van de meiden en vrijwilligers een uur lang gaan poetsen in alle hoeken en gaten. Vervolgens heb ik de nieuwe wc-bril erop gezet.
Na het koken in de buitenkeuken, zaten we pas rond 20.30 aan tafel. Veel te laat voor de kinderen…. observeer, observeer… Wel leuk om te doen dat observeren en er vervolgens over na te denken: hoe kunnen we dit verbeteren? Leuk, leuk, leuk!
Na het eten gaan de kinderen hun tandenpoetsen en naar bed. Deze keer werd er aandacht besteed aan het vertrek van Cris. Het avondritueel is sowieso: verhaaltjes aan elkaar vertellen in het zitgedeelte waar de banken staan, een liedje of 2 zingen en dan bidden. Nu werd er door Shawn uitgebreid aandacht besteed aan het vertrek van Cris. Dat deed hij erg goed! Ieder kind mocht nog wat zeggen, net als Shawn zelf, ik, Wilson, de huismoeders en dan Cris zelf. Was bijzonder!
De tijd van Cris zat er nu echt op. Iedereen ging naar bed en ik, Shawn en Wilson zouden om 4.00u weer opstaan om afscheid te nemen van Cris. Zo geschiedde… het was even doorbijten om 4.00u, zeker toen ik zag dat de wc-bril al gebroken was!! Eitje-eitje-eitje, kwaliteit, kwaliteit, kwaliteitje! Shit, morgen maar die van Hans weer proberen...
Het was zover… 4.15u, we waren allemaal beneden en Kamau was prima op tijd: 4.30u. Goed om even afscheid te nemen van Cris zo vlak voor vertrek. Het verblijf was kort, maar ze komt snel weer terug!
Goeie reis en nu wij lekker weer naar bed! :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
