10. Politie, zwemmen, kleine Charles erg gevallen

17 april 2014

De hele dag met Shawn in mijn huisje van alles besproken over zaken Kumbatio-Kiota. Zo'n dag bij mij thuis is altijd erg nuttig, omdat we zonder gestoord te worden erg veel kunnen bespreken en uitwerken. We zijn zo lang bezig geweest dat ik 's avonds niet meer naar Kiota ben gegaan. Dat komt eigenlijk nooit voor, maar het is onzin om zowat mijn leven op het spel te zetten door 's avonds nog even naar Kiota te gaan en nog later terug te komen.Want zo is het wel. 's Avonds op straat is erg onveilig.
Ik heb deze avond met David wat gitaar gespeeld. Ook best eens leuk!

18 april
Vandaag zijn we weer gaan zwemmen. Althans vandaag werd vanmiddag natuurlijk... :-) We stapten allemaal weer in een matatu geregeld door David en Wilson. Florence, Julia en Priscilla gingen zoals afgesproken ook mee. Na een minuut of 5 rijden kwamen we de zogenamaande politie tegen die de voertuigen op straat tegenhoudt om te "controleren"... Ja, pure corruptie dus. "Oh, no that police! I know they just want to have our money and I'm gonna tell them, they're not gonna get it! I don't like this!", zei ik boos tegen Florence die naast me zat. Al boos pratende kwamen we bij de politie aan, waarbij ik ineens onverwacht een hand op mijn mond voelde. "Sorry, sorry, she's a bit sick!", zei Shawn tegen de politie. Ik lag helemaal in een deuk dat Shawn dit zo eruit flapte. " She doesn't look very sick", antwoordde de politie-agente. "It seems she has fun!", lachte ze. "Mooi!", dacht ik, "het lukt toch iedere keer weer door soort van grapjes te maken met de politie dat ze er ook om moeten lachen en ze je verder laten gaan. Dit is nu de derde keer dat ik dit zo ervaar. De vorige 2 keer waren opzettelijk dat ik met ze in discussie ging of me gewoon voorstelde, deze keer greep Shawn in en ik lag echt helemaal in een deuk! :-) Hilariteit ten top!

We reden door richting Bubbles om daar te zwemmen, maar het was er zo vol dat we naar Scenic View Hotel zijn gegaan. Dit had een diep zwembad en een kinderbad. De meiden zijn niet gewend met bikini te zwemmen waarop Teresia in de kleedkamer wat vervelend deed, want zij wilde haar rokje en t-shirt niet uittrekken, omdat ze dan alleen nog een bikini had. Ik was het aardig zat nadat ik en de huismoeders op haar in hadden gesproken om gewoon te gaan zwemmen zonder kleding en dacht: " Zoek het maar uit. Ik weet niet wat hier de doorsnee-manier is om te zwemmen en als ze hier met kleding het water in mogen dan gaat ze maar en anders wordt ze er wel uit gehaald door de badmeester."
Ik liep de kleedkamer uit en voegde me bij de anderen. Het was erg jammer dat hier geen gras was, alleen maar beton rondom het zwemhad, maar goed het water is lekker!
En wat denk je? Teresia mag gewoon met de kleding in het zwembad! Mijn oog viel op de regels die op de muur geschilderd waren... Zie foto!

Wat zo geweldig was, was dat iedereen die elkaar niet kent in het zwembad, gewoon contact zoekt met elkaar. We zijn hier echt allemaal "brother and sisters"! Ik zie het in Nederland al gebeuren in het zwembad... Maar hier... Mensen die wisten hoe je moet zwemmen, leerden anderen die dat niet konden. Ik hielp ze op de rug drijven en zwemmen en zo deed iedereen dat weer bij elkaar. Op een gegeven moment kwam er een bal in het water waarop er een spel met de bal ontstond. Echt zo leuk!
De kinderen waren allemaal - op Sharon B na, want die bleef in het diepe bij ons- in het kinderbad en vermaakten zich ook prima met wat kleinere balletjes.
Iedereen vermaakte zich gewoon!

Op een gegeven moment wilde ik even wat drinken gaan halen en ging het zwembad uit. Ik hoorde in een keer een luid gehuil... Charles kwam met bloed stromend uit zijn mond de kleedkamer uit... My God, ik wist niet wat ik doen moest. Ik liep meteen naar 'm toe en pakte hem vast. Waar kwam het bloed vandaan? Was z'n tong kapot? Kwam het uit zijn keel? Zijn gehemelte, weet ik veel? Jeetje, wat is dit? Ik keek om me heen, bijna hulpeloos... Hellup... de badmeester kwam erbij en liep met hem naar de douche waar hij zijn mond schoonspoelde. Hij was op zijn tong en zijn lippen gevallen en goed ook. Hij was echt overstuur, maar het bloeden werd wel minder. We haalden wat water voor hem en ik bracht hem naar huismoeder Florence. Daar kroop hij op schoot waar hij van ellende in slaap viel....
Pffff, dat was even schrikken!!
Ik liep terug naar de plek waar allemaal bloed op de grond lag en niemand die daar dan naar om kijkt. Ben ik dan te Westers om te zeggen dat het wel zo handig is om het bloed weg te spoelen? Maakt mij niet uit, ik vind dat dat bloed toch echt weg moest worden gespoeld. Dit was geen druppeltje bloed meer... Ik vroeg het personeel om het water weg te spoelen. Ze gaven me een kleine jerrycan met water om er overheen te gooien. Dit hielp niet echt veel. Gelukkig zagen ze dat en kwamen ze waarachtig met een schrobber! Na even schrobben was er van het bloed niets meer te zien. Maar och, die arme Charles...

Ik had rond 16.00u drinken en friet besteld voor iedereen, maar dat schoot ook niet erg op. Na een half uur vroeg ik het nog eens na. "Yes, it's coming. We had to prepare the tea first. But it's coming."
"Prepare the tea?", vroeg ik me af. Het zal wel...
Na weer 20 minuten nog niets. Het begon flink te betrekken en al snel te regenen. Gelukkig was er een afdak en hadden de meesten zich wel omgekleed. Iedereen moest het water uit en eindelijk kregen wij ons eten en drinken waarna we gauw terug naar huis gingen!