1. Heenreis en mijn eerste dag in Thika

27 maart en 28 maart 2014

Na veel wikken en wegen en met enig uitstel, had ik eindelijk een vliegticket geboekt: een directe KLM-vlucht met perfecte vertrek- en aankomsttijden voor maar 522euro. Dit is absoluut het ultieme ticket! En…. 5 dagen van tevoren geboekt! Het is een sport om steeds weer een zo goed mogelijk ticket te vinden qua tijd, maatschappij en prijs. Vaak boeken mensen voor de zekerheid maanden vooruit, wat best een goed ticket op kan leveren, maar is het ticket niet naar je zin, blijven zoeken op internet en je zult het vinden!

Ik had op 27 maart de nachtvlucht met vertrek om 20.40u en aankomst in Nairobi om 7.00u lokale tijd. Het tijdsverschil was op dat moment nog 2 uur, maar een paar dagen later nog maar 1 uur door onze zomertijd. “Ons” is dan dus Nederland.
Het vliegtuig was niet helemaal gevuld, waardoor in het achterste deel veel mensen 2 of 3 stoelen hadden. Zo ik ook. Ik liep het gangpad in op zoek naar 36J. Ik wil altijd aan de rechterkant zitten bij een raam. Ik kwam uit bij een stel waarnaast dus nog 1 stoel vrij was. “Jammer, jammer”, dacht ik. Het leken Kenianen. Ze hadden allebei lange rastaharen met een doek bovenop hun hoofd gebonden. Zag er erg stoer uit! De man vroeg mij welk stoelnummer ik had. Ik liet mijn ticket zien, waarop ik zei: “You know what? It doesn’t seem that more people come in, because I was the last to come in. Well, maybe 8 more people to come, but at least a lot of seats will remain empty. So let me sit in front of you.” Ik bracht een andere man op een goed idee, waarop hij ook van zijn plaats opstond en naar een lege stoelenrij van 3 ging zitten. Ik ging dus zitten in de lege stoelenrij voor het rastastel en we begonnen al snel te grappen: “Oh, yeah, you just sit on the queen’s seat!”, zeiden ze. De andere man die op de andere lege stoelenrij ging zitten, was vervolgens de koning. Ik ging zitten en vroeg het rastastel : “How many pillows does each of you have? “ “One”, zeiden ze. “Oh, look I have 3! And even 3 blankets!” hahahaha “Yeah, and what about your food and drinks? You will have 3!” “Yes, I, as a queen, have plenty of everything!”
Zo ging het spel even een tijdje door, maar er was in elk geval een leuke sfeer, ook van de mensen om ons heen. Tot aan het eten wat pas rond 23.00u geserveerd werd, hebben we nog wat gekletst. De vrouw kwam uit Jamaica en haar vriend was Keniaan. Ik was erg nieuwsgierig hoe lang hun haren waren en vroeg daarnaar. “Almost until the ground.” Wah! Dat was ook niet gelogen volgens mij, want ze hadden me allebei toch een bult op hun hoofd!

Na het eten ging ik lekker languit liggen, maar……. ik kon nauwelijks slapen. Te onrustig in mijn hoofd. Ik baalde, maar ja, des te minder kans op in slaap vallen.
Om 5.00u werd het ontbijt geserveerd. Ik propte alles zo snel mogelijk naar binnen om toch nog daarna wat te kunnen slapen. Maar helaas. Het was alleen maar liggen. Wat daarbij opviel was dat de Keniaanse zorg om de passagiers een stuk minder strikt is (we vlogen met Kenyan Airways, partner van de KLM), dan andere maatschappijen. Bij het landen moeten normaal alle stoelen naar voren iedereen moet rechtop zitten en de veiligheidsgordels vast. Nou, ik lag gewoon nog tot zo’n 15 minuten voor de landing, terwijl het vliegtuig dan al zo’n 15 tot 20 minuten aan het dalen is… Niemand die er wat van zegt… Da’s wel wat anders dan vorige keer toen een steward-freak zich de dictator van alle passagiers voelde en mij commandeerde mijn mobiele telefoon uit te zetten!

Maar goed, we kwamen ongeveer 20 minuten voor tijd aan en maakten een prima landing om 6.40u lokale tijd. Het was helemaal bewolkt. Een passagier een paar rijen achter ons, was flink dronken en begon luid te preken over homosexuelen, dat een man een vrouw moest liefhebben en andersom en dat het niet de bedoeling was dat mannen elkaar liefhebben, over allerlei talen begon hij te preken, over de Keniaan, over kinderen, over werk, over geld etcetera. En daarbij viel hij natuurlijk regelmatig in herhaling over alles wat hij zei. Er werd veel gelachen en zo kwamen we de wachttijd tot de deuren opengingen goed door.
Het vliegveld is nog niet hersteld na de brand van vorig jaar, dus we moesten met de trappen vanuit de deur de landingsbaan op en vervolgens met de bus naar een ingang van een van de gebouwen om daar de douane te passeren. De dronkenlap ging rustig door met zijn herhalende preken en ging bij de douane het personeel ook een preek geven. Ook deze moesten erg lachen om wat hij zei. Het was een gezellig sfeertje! 

Om 7.30u stond ik buiten. Nog niemand. Ik stuurde Kamau, de taxichauffeur, een smsje en 5 minuten later kwam hij aangelopen. Deze keer alleen. Wilson was er niet bij en was dus waarschijnlijk nog in Masai Mara. Even voor de duidelijkheid: Wilson en ik zijn niet meer bij elkaar, maar we zijn wel vrienden gebleven. Er zal niet veel veranderen, behalve natuurlijk dat we niet meer die dingen met elkaar delen die bij een liefdesrelatie horen. Hij blijft in Kiota werken, hij blijft in mijn huisje wonen en hij zal doorgaan met scholing in Engels, Swahili en rekenen.
Wat echter sneller gaat gebeuren dan verwacht: hij gaat trouwen…. Dit puur vanuit de traditie van de Masai. En… ik ben erbij! Hij wilde eerste juli of augustus trouwen, maar aangezien ik dan niet in Kenia zal zijn, is hij daarover onder andere in familieberaad om het naar oktober uit te stellen. Ja, ja, voor een westerling misschien een heel vreemd verhaal en eerlijk gezegd te veel om schrijvende uit te leggen hoe dit allemaal in elkaar zit. Voor degenen die echt geinteresseerd zijn, hoor ik het later wel.

Om 9.00u was ik bij mijn huisje waar David was. We hebben wat gekletst, maar ik wilde erg graag even slapen. David is naar Kiota gegaan en ik ben meteen naar bed gegaan. Wel raar om in ‘onze slaapkamer’ te komen, waar ik nu echt helemaal alleen was. Ik moest echt even wennen…
Ik viel al gauw in slaap en ben om 12.00u opgestaan. Ik heb me wat gewassen en ben daarna naar Kiota gegaan waar Florence, Julia, Priscilla en Shawn waren. Ik voelde echt dat ik moest wennen aan de nieuwe situatie. De laatste keer was ik hier en hadden we met z’n allen veel plezier met Nick. Nu was er geen Nick en geen Wilson. Nou, ja, kwestie van tijd, maar toch… even draaien en draaien om mijn draai weer te vinden. Natuurlijk van iedereen een warm welkom met een knuffel, dat hoort er steeds weer bij.
Kiota ziet er erg goed uit: vrolijk beschilderde muren, opgeruimd en schoon. Echt geweldig om te zien!

Ik had al mijn foto’s bij me voor iedereen. Deze moesten nog per persoon gesorteerd worden en was een heel werk… Het waren namelijk ongeveer 600 foto’s! Ik en Shawn hebben alles uitgezocht en verdeeld over de kinderen en het personeel.

Om 17.00u kwamen de kinderen binnen. Ze waren enthousiast en zagen er stuk voor stuk goed uit. Het voelt zo goed!

Ik en David zijn om 18.00u nog naar Thika Town gegaan om boodschappen te doen voor ons huisje. Er was helemaal niets in huis, nog geen wc-papier, suiker of thee! We zijn naar Tusky’s gegaan en hebben daar flink boodschappen gedaan. Ik heb Boni, de vrolijke tuktuk-man, gebeld om ons op te komen halen en naar ons huisje te brengen en vervolgens naar Kiota. Hij was erg blij verrast mij weer te zien en praatte honderduit, waarvan ik de helft niet kon verstaan, omdat de motor van de tuktuk het meeste overstemde.

Aangekomen in Kiota waren de kinderen al naar bed. Het was inmiddels 20.30u. We hebben nog wat gegeten en zijn om 22.30u naar huis gegaan. David vond het maar niks om nu nog over straat (zandpaden) te lopen, want zo laat ’s avonds is de kans op overvallen worden groter dan vroeger naar huis gaan. Met een flinke stok zijn we naar huis gelopen en veilig aangekomen.

Ik had gitaarboeken van Nederland meegenomen om op de gitaar te oefenen die ik hier in mijn huisje had laten staan. Het was de gitaar die Nick met mij in Nairobi had gekocht. De gitaar was volledig ontstemd en het kostte me wel zo’n half uur voordat ik hem weer gestemd had. Daarna heb ik wat proberen te spelen. Best leuk, maar wel een echt beginneling! hahaha Ik weet niet of de buren het ook zo leuk vonden! Uiteindelijk zijn we om 24.00u gaan slapen.