4. Samenwerking gaat goed!...

(opgepast, heel lang verslag, dus ga er maar even voor zitten en pak er een biertje bij ofzo)

Hallo allemaal!

Ik was niet helemaal van plan om weer iets te schrijven, maar nu ik zo dicht bij het internetcafe zit, kon ik het niet laten.

Ik zal even de afloop vertellen van het betalen van het salaris en de betaling van de accountant.
's Middags kwamen Joseph en Nelson samen naar CRC. De medewerkers zaten allemaal binnen bij elkaar en de sfeer was ontzettend gespannen. De een na de ander was aan het klagen en aan het voorspellen dat ze voor de gek werden gehouden en dat ze toch niets zouden krijgen. Ik heb ze verteld dat ze inderdaad minder geld kregen dan ik zelf verwacht had door het ingehouden geld voor de accountant. Ik heb geen idee waarvoor zo'n accountant zoveel geld moest hebben voor mijn transactie van 400 euro. De accountant kreeg namelijk 100 euro daarvan... Ik heb vervolgens een andere accountant gebeld die me vertelde dat hij 200 euro per jaar aan CRC had verdiend. Ik wist genoeg. Toch voor de gek gehouden, dacht ik! Shit! De werknemers zouden nu 40 euro per persoon krijgen van de rest van het geld. Ondertussen stelden ze me zoveel vragen en waren er zoveel wilde verhalen, dat ik nu een beetje boos op ze werd. IK ben namelijk niet degene die hun vragen kan beantwoorden, maar daarvoor moeten ze bij Nelson en Joseph zijn.
Even later werden ze een voor een naar het kantoortje geroepen. En daar gingen ze weer: "You see, they are having a plan! Why don't they talk to us together?" Ik dacht: "Godsakker! Hebben jullie ze dat ooit duidelijk gemaakt dat jullie daar behoefte aan hebben?" Nadat de tweede werknemer naar binnen werd geroepen was ik dat "geouwehoer" zo zat, dat ik met ferme passen het kantoor inliep. Ik weet niet hoe ik keek, maar Nelson keek niet vrolijk naar me, Joseph die kan volgens mij wel alles relativeren en de tussenpersoon van de twee bewakers Anton en Lukas (de oude man van 74 jaar) zat er ook bij. Ik gaf ze alledrie een hand en vroeg die tussenpersoon gelijk: "Who are you?!" "I'm the boss of Anton en mzee (oude man in beleefde vorm)." Nelson viel in en vertelde dat hun baas erbij wilde zijn, omdat ook hij al een half jaar niet betaald is en wilde zien dat er nu weer een keer betaald werd. Nou, ok, kan ik inkomen. Ik vertelde Nelson en Joseph dat de werknemers erg veel behoefte hebben aan een overleg met z'n allen, omdat ze helemaal niet begrijpen wat er aan de hand is en ik hun vragen niet kan beantwoorden, mede omdat in dit soort zaken het 'alledag-Engels' van hun niet voldoende is om het uberhaupt te kunnen uitleggen. Ook vertelde ik dat ik dit niet gewend was dat volwassen mensen zoveel kletsen en roddelen en niet de confrontatie aangaan met degene waarmee de confrontatie moet worden aangegaan. Ik merkte een enorm cultuurverschil. "They're afraid to talk to you", vertelde ik Nelson en Joseph. Nelson en Joseph deden het voorstel na de afzonderlijke betaling allemaal bij elkaar te komen. Zo! En dat wilde ik even horen! Pfffff, wat kwam ik erachter dat er veel meer aspecten aan dit hele verhaal kleven!!
Ik vertelde het de werknemers en ze vonden het goed. Ik maakte een kleine agenda en vertelde ze dat ze alles moesten vertellen wat ze mij nu hier hebben verteld. En dat ik ze daarbij help. Gelijk was het een "No, don't tell this, don't tell that, because Nelson wil send us away!" Ik vertelde ze dat er maar een manier is om hier uit te komen en dat is door alles te vragen wat je wil weten en alles te zeggen wat op je hart ligt....
Nadat alle 7 werknemers aan de beurt waren geweest, werden we gelijk allemaal naar binnen geroepen. Nou, echt de sfeer....niet normaal... wat was die om te snijden. Alle gezichten stonden zo op "Ik wil helemaal niet praten, want ik ben boos. Lekker puh!" Weet je wel, net als van die pubers die lekker dwarszitten. Ik kreeg het helemaal. Dus ik dacht de stilte te kunnen breken door te zeggen: "Is anyone dead?" Werkelijk waar, niemand gaf een kick. Ik liet merken dat ik dit een beetje zat was en zei dat ze iets moesten zeggen. Maar niks. Nelson en Joseph keken de werknemers ook aan van: "Ja?" Ik heb maar geopend, omdat er anders toch niets gebeurde en vroeg aan Joseph of hij ze uit kon leggen waar die 10.000Ksh voor de accountant goed voor was. Ik had inmiddels uitleg gekregen van Joseph en ik kon me erin vinden en ik weet dat het op waarheid berust. Maar de werknemers snappen er helemaal niets van of ze willen het niet snappen, want zij willen natuurlijk alleen hun geld zien wat ze al die maanden hebben moeten missen. Ook heel, heel begrijpelijk. Ik heb ook gezegd dat ik tussen Nelson/Joseph en de werknemers insta, maar dat ik graag met z'n allen samen wil werken.
Nou, er is in elk geval een heel uitgebreid verhaal gekomen in het Swahili en ik kon wel enige dingen opvangen. Ik heb de werknemers ook gevraagd wat ze te horen hebben gekregen en dat was voor mij niets nieuws en dus waren er geen tweede agenda's. Ik heb Joseph en Nelson ook gevraagd uit te spreken dat de werknemers met iedereen mogen praten met wie ze maar willen. Ze hebben nu eenmaal een groot probleem wat niet alleen financieel is, maar hun hart raakt doordat ze hun vrouw en kinderen nu niet kunnen geven wat nodig is. Dat is gezegd:"They are free to talk to anybody they like, but when they have complaints they should talk through the right channels and not to try to solve it by talking to you only." Daar was ik het volledig mee eens.
We hebben ongeveer een uur of misschien anderhalf uur overlegd wat mij in elk geval een goed gevoel heeft gegeven. De werknemers zijn wel nog behoorlijk achterdochtig, maar dat is heel normaal in deze situatie lijkt me. Iets wat al een half jaar tot een jaar loopt, is niet zomaar binnen een dag opgelost. Na dit overleg heb ik ze mijn cadeautjes gegeven, waarmee ze erg blij waren. Dat is dan wel weer leuk om te zien, gelukkig.

Ik heb verder met Nelson en Joseph wat dingen financieel op een rijtje gezet. Alles wat uitgegeven wordt, mag ik bij zijn en alle bonnen kan ik een kopie van krijgen.Alles gaat ook daarom via de bank. Ik heb tot nu toe 2 x 40.000Ksh uitgegeven (2x400euro) en de derde 40.000Ksh zijn gestort.
De eerste 40.000Ksh zijn dus naar de werknemers gegaan en de accountant. De tweede 40.000Ksh zijn op 6000Ksh opgegaan aan eten, schoonmaakspullen, tandenborstels, vaseline (worden de kinderen elke dag mee ingesmeerd), spiritus voor de schurft op de hoofdjes van de kinderen, wasmiddel, afwasmiddel en dat soort dingen.
We zijn met z'n vieren deze zaken gaan inkopen: ik, Nelson, Joseph en Anton. Dus ik zat er met mijn neus bovenop en het was nog gezellig ook. Ik ben nog steeds heel alert, omdat ook ik me niet kan voorstellen dat ze het nu echt goed aanpakken, maar ik wil ze in elk geval mijn vertrouwen geven, zodat ik het in een keer af kan kappen als ze misbruik hiervan maken. Dat heb ik ze dus ook gezegd.
We zijn eerst voor 20.000Ksh boodschappen gaan doen bij de supermarkt en toen voor 14.000Ksh op de markt. Het gaat dus echt om 20, 30, 40, 50 kg per voedingssoort: zakken rijst, zakken aardappels, zakken wortels, zakken kool enz. Daar kan je dan een pick-up voor regelen. Dus van Thika-town naar het dorpje Makongeni op weg naar CRC gaat via de pick-up, waarbij Joseph en Nelson voorin zaten en ik en Anton achterop. En dat vind ik zo gaaaaaaaaaaaaaaaf! Ik krijg dan weer helemaal het "JAHOOOEOEOEOEE!"-gevoel! Bovendien was ik blij om deze slag te hebben geslagen en dat ritje achterop de pick-up - van alles bij elkaar 20 minuten - was het toefje slagroom. Ik zie het al gebeuren bij ons in Nederland. Je kan gelijk een boete betalen van weet ik veel hoeveel euro. Hier passeer je in elk geval 2 politieposten waarbij de politie op straat staat om al het verkeer te controleren op nalatigheden... Maar achterop de pick-up dat is wel best. Er zijn blijkbaar genoeg andere zaken die de politie "interessant" genoeg vindt om geld uit te halen, maar dit mag! Hahahah!

Zo'n markt trouwens is dus niets vergeleken met onze markten. Alles is vanzelfsprekend op aardegrond en de verkopers zitten of liggen op de zakken met groente of fruit wat ze willen verkopen. Het ziet er heel armoedig uit, maar het is allemaal prima spul. De markt is zo enorm groot, misschien 2 voetbalvelden vol op elkaar gepropte verkopers? Zoiets.

Ik zit weer heerlijk op mijn schrijfstoel, volgens mij...

In elk geval, aangekomen bij CRC worden de poorten opengedaan, waar de kinderen gelijk beginnen te roepen uit enthousiasme: "Yvette! Yvette! Soldier! Soldier!" Zo wordt Anton dus genoemd. Ik ben zowat de enige die hem bij zijn echte naam aanspreekt.

Nadat alles was uitgeladen ben ik meteen naar het kantoortje gegaan, waar Joseph en Nelson alles al zaten te berekenen. We hebben alles naast elkaar gelegd en onze balansen kloppend gemaakt. Ze weten niet hoeveel geld ik te besteden heb en daar hebben ze ook niet naar gevraagd. We hebben gelijk weer nieuwe plannen gemaakt en dat zou het water en de electriciteit zijn. Na dit korte overleg hebben we elkaar bedankt voor de prettige samenwerking. Ik hoop echt dat het zo blijft, maar poeh, ik ben wel degelijk achterdochtig, maar laat ze het niet teveel blijken. Elke keer om de samenwerking te benadrukken geef ik ze weer een flesje coca-cola waar ze helemaal blij mee zijn! En zo gaan we weer als vrienden ook deze keer uit elkaar om later weer verder samen te werken...

Dan vandaag ging ik weer naar de bank dus om de derde keer 40.000 Ksh te betalen. Nelson had het plan gemaakt om 20.000Ksh te betalen aan de electriciteitsmaatschappij om vervolgens iedere maand 10.000Ksh extra te betalen om de achterstand weg te werken. Hij had een mooie brief gemaakt en we zijn met z'n drieën naar de "office manager" van de maatschappij gegaan. Maar helaas... de schuld is al opgelopen tot bijna 85.000Ksh (850 euro) en de maatschappij heeft als regel de helft te betalen plus de aansluitingskosten van 3750Ksh. Nelson en Joseph hebben van alles geprobeerd, maar het mocht niet baten. Mijn voorstel was nu om meer te betalen voor het water en de electriciteit even op een zijspoor te zetten. Dat vonden ze een goed idee. Ik heb nog even coca-cola gekocht en we onze wegen zijn weer gescheiden. Morgen gaan ze geld aan de watermaatschappij geven. We hebben nog niet duidelijk afgesproken of ik daarbij ben, maar dat moet ik eigenlijk wel regelen, omdat het handje-contantje gaat.
Ik ga dadelijk in CRC alles even op een financieel rijtje zetten.

Maar mochten er nog mensen zijn met leuke connecties om 450euro bij elkaar te krijgen, dan is dat zeer welkom! En alsjeblieft als je geld stort, laat het me dan op mijn prive-adres weten, want ik kijk niet op mijn bankrekening.

Ik ga nu naar CRC en vanmiddag ga ik een bezoekje brengen aan het gezin van de kok Fidelis. Gisteravond ben ik nog met Anton op bezoek geweest bij mama. Ze maakt dan altijd een heel uitgebreid diner klaar: kip, rijst, aardappels en nog een of ander vlees. O, ja en nog chapati. Het was erg veel, waardoor ik mijn bord niet eens heb leeg gegeten. Maar toen we het eten aangeboden kregen, leek ik net zo'n Afrikaan die al jaren nauwelijks eten had gezien! Hahaah, ik moest om mezelf lachen, zo enthousiast was ik! Haar pseudo-zoon van een jaar of 17 (zoon van haar nicht of zoiets) was er ook en hij vroeg ook ongegeneerd of ik een mobieltje kon kopen voor hem. Ik moet zeggen dat hij het op een hele leuke manier vroeg en och ik denk dat ik voor een tientje best iets voor hem wil kopen. Maar ik hou 'm nog even in spanning en ik wil voor ieder verzoek dat ik niet meteen afsla, tijd pakken om erover na te kunnen denken.

Ok, ik stop! Jullie zijn weer geheel op de hoogte!

Kwaheri na tutaonana!
Yvette X