Reisverslag 10: Laatste dag.......

Echt megaklote, om het zo maar gewoon even recht voor z'n raap te zeggen. Het zit erop! Het afscheid zal me erg zwaar gaan vallen met de kinderen en het personeel. Het liefste ren ik gewoon weg....

Gisteren heb ik gezorgd voor een maaltijd voor 50 man: frites (nee, natuurlijk niet de friet zoals wij het even halen bij de snackbar, maar een kilo of 15 aardappen schillen, snijden en bakken) 10 levende kippen gehaald bij de achterburen die op het weeshuis geslacht zijn door een bewaker (de kinderen vonden het helemaal geweldig!) en wortels. We hebben zo'n 5 uur gekookt!!! Het werd heel erg gewaardeerd en de kinderen hebben er ook echt van genoten.

Verder Nelson nog even gezien die me meldde dat hij had gehoopt dat ik langer blijf. Ik sta goed in het boekje bij Nelson wat natuurlijk wel positief is voor mijn verdere inzet rondom CRC. Natuurlijk heb ik heus wel door dat hij ziet dat ik erg veel gedaan heb voor het weeshuis en dat hij dus het geld niet heeft hoeven uitgeven. Maar goed. We zien het wel hoe het verder allemaal loopt.

Ik wilde ook graag met de hele staf op stap. Dus we zijn met z'n 7en op stap geweest. Ik, Koen en 5 stafleden. Op stap is dan ook echt op stap. Je kan je er vast niets bij voorstellen, maar we gaan dan naar een echte bar met dansvloer waar moderne popmuziek wordt gedraaid en bier wordt gedronken. En dan gewoon met z'n 7en in de taxi!!! Met z'n 6en op de achterbank en eentje voorin! Dan rij je ook nog langs de politie die verder niets doen. Althans blijkbaar hadden ze even niets gezien, anders waren we mogelijk toch wel in de problemen gekomen en dat was uitgelopen op betalen door mij en Koen. Maar goed, het ging goed.

We hebben de hele avond staan dansen tot 2.45u in de nacht!! Dus dat was wel een gezellig afscheid! Ik heb een erg leuke laatste dag gehad!

Vandaag nog wat kleine dingetjes gedaan en nu heb ik nog 5 uur om in te pakken, foto's uit te delen een beetje met de kinderen te spelen, mijn gekochte tuinstoelen beschrijven (deze heb ik een paar dagen geleden gekocht voor Anton, Lucas, Joe en Fidelis, omdat zij op hun terrein helemaal geen stoelen hebben. De stoelen zijn vervoerd op het dak van de matatu!) en dan gaan......... Ach ja, ik laat eerst thuis maar eens alles bezinken. Ze hebben al erg vaak gevraagd of ik over een paar maanden terugkom. We zullen zien. Nu denk ik: "Natuurlijk!! Ik wil nog zoveel doen en zien hier!" Maar eerst maar eens even alles verwerken wat ik allemaal heb meegemaakt.

Oeps, de Masai People bellen weer. Nou, ik bel ze dadelijk wel even voor de laatste keer terug... Alles voor de laatste keer. Net voor de eerste en de laatste keer met een tuk-tuk meegeweest. Da's ook een erg grappig vervoermiddel. Vast wel bekend toch?
(Goh, Mariette, dat was wel even toepasselijk trouwens dat liedje van Marco B.! Schot in de roos!)

Nou, ik stop ermee. Het enige wat ik nog even wil opschrijven is een aparte pagina met Wist-je-datjes en dan ben ik weg....

Iedereen in elk geval hartstikke bedankt voor de berichtjes op deze site of in mijn mailbox! En mocht je enthousiast zijn geworden over Afrika, bedenk je dan een ding wel heel goed van tevoren: je bent in HUN land en niet in die van jou! Probeer ze dus geen westerse waarden en normen op te leggen en zeker geen tempo op te leggen zoals wij dat hier gewend zijn, maar verdiep je in hun gedachtenwereld en in hun manier van leven. Dat is de enige manier om er echt van te genieten. En genoten heb ik!!! Dat moge duidelijk zijn! Een Westerling die zich niet in deze wereld kan verplaatsen overleeft het gewoon niet en zal zeker in conflict komen met de mensen om zich heen, maar ook met zichzelf. Hoe meer luxe, hygiene, etiquette en protocol je van jezelf en de ander vereist, hoe kleiner de kans is dat Kenia jouw land is.
Ik heb groots respect voor hoe zij hun leven overleven hier. Geld is letterlijk ver te zoeken. Een leuke weergave daarvan was iemand die met een t-shirt rondliep met de volgende woorden:
I'm broke again, I even can't pay attention!........


Tot heel snel!

Dikke kus, knuffel, liefs,
Yvette!