13. Vader Carol/Edward, Umoja, Elizabeth
Blijf op de hoogte en volg Yvette
09 Maart 2014 | Kenia, Thika
Deze dag hadden we afgesproken om naar de vader van Edward en Carol te gaan: ik, Nick en Shawn. We zouden om 11.00u vertrekken, maar dit werd 12.30u... Volgens mij was ik daar de veroorzaker van... :-)
Hij woont nu in Makongeni en Shawn had nog geen beeld van zijn leven en zijn situatie. Hij was de laatste van wie we nog gegevens nodig hadden om de registratie van Kiota af te ronden.
"Ja, we kunnen gaan!", zei ik. "Ho", zei Nick, "I really have to do something to your trouser, Shawn!", zei Nick. Nick vond dat Shawn er wat 'hipper' uit moest zien en rolde de broekspijpen van Shawn op. Leuk gezicht! hahahaha
We liepen naar de matatu voor Kiota en reden van daar eerst naar Thika Town en van daaruit weer een volgende matatu naar Makongeni stage. Daar bij het tankstation zouden we Peter (de vader) bellen om ons verder de weg te wijzen. Bij het tankstation is ook een supermarkt waar ik nog wel even de nodige koekjes en coca-cola wilde kopen.
Shawn belde Peter op en we moesten achter op een boda-boda gaan zitten die ons dan naar het juiste huisje zou brengen. Een boda-boda is een fiets met een flinke metalen bagagedrager met een kussentje waar je op kan gaan zitten. Et voilá, openbaar vervoer! :-)
We werden helemaal naar het achterste deel van Makongeni gebracht en betaalden ieder 20ksh aan de bestuurders van de boda-boda's. Peter kwam al aangelopen en bracht ons eerst naar zijn 'kerkje'. Een soort van gebouwtje van zo'n 4 bij 8 meter, helemaal van golfplaten gemaakt. Voorin een soort van altaartje en verder wat plastic stoelen. Het was er warm! Pffff.
Peter droeg zijn jongste dochtertje op de arm. Een meisje van zo'n jaartje of wat oud. Even later kwam zjin vrouw er ook aan. Dit is niet de moeder van Edward en Carol. Hun moeder zit ergens in een sloppenwijk. Aardige vrouw overigens. We liepen na een minuut of 10 naar hun huis en Peter vertelde nog aan Shawn dat hij een keertje een smsje had gehad en niet zeker wist of het van mij was, omdat het Swahili zo goed was. HAHA, hoor je dat! Ik kan best goed Swahili!
Het huisje maakte deel uit van een woongemeenschap. Je komt eerst een metalen deur binnen met een binnenplaats en aan die binnenplaats zitten een stuk of 10 deuren van appartementjes; één-kamer appartementjes. Iedereen maakt gebruik van de gezamelijke toiletten en douches. Nick vertelde dat het er stonk.
We liepen hun appartement in wat was opgedeeld met een gordijn voor het slaapgedeelte voor Peter en zijn vrouw en de rest van het oppervlak was om te koken, te wonen en 's avonds de kinderen te laten slapen. Er zijn 5 kinderen... Hij heeft zich nog ontfermt over een meisje van 18 jaar die op straat liep...
Shawn heeft veel vragen gesteld over het leven van Edward en Carol en natuurlijk is CRC ook weer even aan bod gekomen. Peter is erg blij dat ze daarvan gered zijn. Edward en Carol komen duidelijk uit een emotioneel verscheurd gezin, waarbij ze achter zijn gelaten door de moeder. Vervolgens in CRC waar ze ook weer verwaarloosd zijn en nu dan in Kiota. Ik ben ook zo blij dat ze daar nu zitten. Edward en Carol zelf zijn ook emotioneel zo gegroeid!!!! En ze zijn echt blij daar te zijn! Mocht het mogelijk zijn dat de vader met zijn nieuwe vrouw financieel draagkrachtiger waren en datgene konden geven aan Edward en Carol wat ze nodig hebben om ze een stabiele basis te geven, dan is Peter en zijn vrouw zeker wel een thuisbasis. Maar helaas gaat dat nu niet in deze omstandigheden.
Ik vroeg hoe het met Peninah ging en hij zij dat ze weer zwanger was en met een andere 'man' leefde ook ergens in Makongeni. Hij laat haar verder helemaal los, want meer kan hij niet meer voor haar betekenen. Al enkele jaren natuurlijk... Tja, triest... eenmaal het leven van een kind beschadigd zorgt voor veel problemen in de toekomst.
Ik heb Peninah wel nog even aan de telefoon gehad, een minuut of 5. Tja, veel hebben we elkaar niet meer te zeggen, maar het is wel ok om haar even te spreken.
We zijn rond een uurtje of 15.00u naar de soort van 'oma' gegaan van Peninah. Ik had nog een plattegrond van haar huis zo'n anderhalf jaar geleden meegenomen, omdat ik toen bezig was met de start van een huisje bouwen op het terrein van CRC.
Ik kon het huisje in het gebied van Kiganjo echt niet vinden. Lopen, lopen, lopen met z'n drieën over de paden in de warme zon. We hebben verschillende mensen wat gevraagd en ook Peninah nog een paar keer gebeld. Eindelijk... na zo'n uur lopen hadden we het gevonden! Maar... ze was niet thuis! We hebben de buren gevraagd of ze wisten waar ze was. Ze belden haar en.... binnen 10 minuten kwam ze aangelopen. Een vrouw van rond de 70, een beetje een big mama. Een echt Afrikaanse, zeg maar.
Ze liet ons binnen en we begonnen weer even na te praten over de gebeurtenissen toendertijd. Ze wilde NIETS meer met Peninah te maken hebben. Ze had Peninah op zich genomen, terwijl ze geen enkele relatie had met haar. Ze had haar ergens op straat gevonden en meegenomen naar huis om de zorg van de kleine Mike op zich te nemen, zodat Peninah naar school kon gaan. Helaas nam Peninah het niet zo serieus allemaal en is het allemaal uit de hand gelopen. Uiteindelijk is Mike toen hij ongeveer 1 jaar oud was.
Ze overhandigde me nog een brief van Peninah, maar ik wilde ook niet meer aan die tijd herinnerd worden en gaf haar de brief terug.
We zijn ongeveer een uur gebleven en daarna zijn we nog heel even bij Shade (weeshuis) binnengelopen. Shawn kent daar wat mensen en wilde ze even groeten. We zijn er een half uurtje ofzo gebleven en daarna weer gegaan.
Het was inmiddels wel al zo'n 18.00u en we besloten met elkaar bij Levincas wat te eten. Nick had daar inmiddels een vriendinnetje... hahaha
Het was met elkaar een erg gezellige en nuttige dag en hebben het heerlijk afgesloten in Levincas!
25 september 2013
Helaas heb ik te weinig in mijn dagboek geschreven de laatste week en weet ik niet meer wat we vandaag gedaan hebben. We zijn in elk geval laat in de middag naar Elizabeth gegaan van Watoto Wenye Nguvu.
Ik had haar smsje verkeerd begrepen en dacht dat we ergens na 12.00u welkom waren, maar ze bedoelde om 12.00u... Toen kwamen we een keer aanzetten om 15.30u.....
Elizabeth was net weg om naar de defecte waterpomp te gaan kijken bij de rivier. Nou, ja dan wachten we nog maar even. Ik was samen met Wilson gekomen en we vermaakten ons wel zo met de kinderen die daar rond aan het rennen waren. Ze wilden me van alles laten zien: de lege visvijvers, de groentes, ze wilden liedjes met me zingen die ik hun geleerd had en dat soort dingen.
Rond 16.30u was Elizabeth weer terug. Daar werd het misverstand duidelijk. Ze bleef nog maar even op kantoor en daarna zijn we naar haar huis gegaan om wat te eten en wat bij te kletsen. Het werd een kort bezoekje, al was het eten er weer in grote overvloed. Ze belde Kamau op om ons te komen halen en we gingen rond 19.30u weer naar huis. Kort, maar zeker even leuk om haar gezien te hebben en stevig omhelst.
26 september 2013
De volgende dag had ik met Waithaka afgesproken om samen met Nick door de sloppenwijk Umoja te lopen. Dit is een kleine sloppenwijk in Thika zelf. We hadden om 10.30u afgesproken en het was al vreselijk warm. Gelukkig hadden we 2 liter water bij ons en wat cakejes. We hadden afgesproken bij de B.A.T. Stage en vanaf daar zou Waithaka ons komen ophalen om ons door de sloppenwijk te begeleiden.
Het viel me op dat hij een stuk beter Engels kon praten, dan 3 jaar geleden. Ik moest toen de grootst mogelijke moeite doen om hem te verstaan. Nu viel dat alles mee! Hij leidde ons naar een schooltje, wat bouwvakkers die een wc aan het maken waren door een heel diep gat te graven, wat slopjes en het rotsgebergte waar zwaar werk wordt verricht om de stenen klein te krijgen. Bij de sloppen vroegen ze in het Swahili wat geld om te kunnen eten, maar we hebben niets gegeven.
Ik was het wandelen al vrij snel helemaal beu. Ik had het veel en veel te warm. We moesten op een gegeven moment nog een riviertje over: of via een boomstronk die in het water lag of via een metalen bootje die met behulp van een touw de rivier over getrokken werd.Ik koos voor het laatste. Wel erg idyllisch! Creatief bedacht en het werkt prima!
Om 13.00u gingen we naar een lokatie waar vrachtwagens af en aan kwamen gereden. We konden namelijk met een vrachtwagen weer mee terug naar Thika Town. Oh man! Bij iedere vrachtwagen die langskwam waaide het stof zo hoog op, dat je steeds weer zand in je ogen en mond kreeg! Gatsiderrie! We liepen naar een boom waar een stuk of 8 man zaten die ook aan het wachten waren. Dat vond ik wel een foto waard, met mij ertussen natuurlijk! :-)
Na ongeveer 20 minuten wachten, kwam er een vrachtwagen aan met wie we mee konden. We moesten dus met z'n drieën in die cabine zitten naast de bestuurder. Waithaka maakte de klim naar de cabine eerste, daarna Nick en daarna ik. Er zaten al 2 extra man in! We zaten dus met z'n zessen voorin! De deur trok ik dicht en ik zat zeer ongemakkelijk half bij Nick op schoot. We gingen door allerlei kuilen wat het allemaal niet fijner maakte, maar het was een avontuur!
Na ongeveer 15 minuten kwamen we bij de openbare weg, waar Waithaka eruit ging. We bedankten hem en we gingen verder naar Thika. Ik kon in elk geval weer gewoon zitten!
Rond 13.45u waren we bij Tusky's waar ik moest wachten op een Autralische vrouw die mogelijk iets meer zou willen betekenen voor Kiota samen met haar bedrijf en haar vriend.
Ze waren rond 14.00u bij ons en we stapten hun Land Rover jeep in. We gingen naar Kiota om daar onze ideeën te bespreken. Ik had wat frisdrank meegenomen vanuit Tusky's gelukkig en met Shawn aan tafel deden wij en zij hun verhaal. Ze hebben een safaribedrijf en willen graag met hun klanten een extra bijdrage vragen voor het voedselbudget van Kiota. Het viel me op dat zij (Tracey) en haar vriend zo leuk met elkaar waren. "Dat wil ik ook! Een maatje... net als die twee....", schoot door me heen. Dat is iets wat ik in Wilson gewoon mis...
Het was een hele gezellige middag met die twee! Rond 17.00u gingen ze weer weg en kon Charles niet van ze af blijven. Het leek bijna hun zoontje zo aanhankelijk als hij was! We hebben nog wat foto's gemaakt van ze met de kinderen en we hebben ze vervolgens uitgezwaaid.
Het was weer een goeie, leuke, avontuurlijke en nuttige dag!
Tot zover weer!
Tutaonana baadaye!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley