1. Vertrek
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg Yvette
09 September 2013 | Kenia, Thika
Het heeft langer dan ooit geduurd voordat ik achter de computer ben gaan zitten. Ik heb 2,5 reisverslag geschreven, waarvan de derde vanuit ergens bij Mombasa zal worden afgeschreven. Ik ben op dit moment bepakt en bezakt om met Wilson naar de Indische Oceaan te gaan. Een plek in Kenia wat ik een jaar heb uitgesteld wegens negatief reisadvies. We gaan een treinreis van 15 uur maken met eigen hut en zullen morgenochtend rond 10.00u aankomen in Mombasa om van daaruit met gehuurde auto naar de kust te gaan. Maar nu eerst bij het begin beginnen: vertrek vanuit Nederland:
2 september 2013
Deze keer had ik me veel eerder van tevoren voorbereid met inpakken, maar dan toch de avond van tevoren ben ik toch nog tot 1.00u bezig geweest…. De wekker had ik op 5.30u gezet, omdat ik om 6.15u ongeveer naar Brussel zou gaan… Die wekker was dus niet nodig. Ik had geen oog dicht gedaan en stond daarom maar om 5.00u op…. Dat zou me een ritje worden naar Brussel! Gauw nog wat laatste dingen gedaan, ontbeten en de tassen naar beneden gesjouwd: 2 x 18 kg en nog een kilootje of 8 voor de handbagage… Wat was ik blij dat ik op het laatste moment nog iemand had gevonden die me naar Brussel wilde brengen!
Om 6.45u vertrokken we dan. Ik probeerde wat te slapen, want Yvette en te weinig slaap gaat niet goed. De reis liep gelukkig voorspoedig. Ik had me ook al online ingechecked, dus dat scheelde ook weer. Rond 8.45u kwamen we aan. Met grote borden stond er dat je nu voor 28 dagen voor € 99,- kon parkeren. Had ik dat geweten…. Dan miste ik nog wel een paar dagen, maar dat zou wel de moeite waard zijn geweest! Volgende keer beter, mocht ik weer met Brussels Airlines vliegen. Dat deed ik namelijk deze keer voor de eerste keer. Ik heb de meeste keren met KLM-Kenya Airways gevlogen en nu wilde ik eens wat anders. Hahaha, wat een elite-praat! Niet van “ik wil eens een ander biertje proeven”, maar gewoon een andere vliegmaatschappij! Klinkt goed!
Ik liep met mijn spullen op een karretje naar binnen en had binnen een minuut of 10 mijn bagage ook ingechecked. Poeh! Dan was ik daar vanaf! Nu kon ik vrij rondlopen en de komende 2,5 uur enigszins relaxed door zien te komen. Lekker winkeltjes kijken, maar ik snap niet waarom er gezegd wordt dat het zogenaamd op een vliegveld lekker goedkoop is om spullen te kopen, want het is gewoon duur! Wat zeg ik: KEI-duur! Voor de niet-Brabanders onder ons: ontzettend duur!
Ik heb nog een boek gekocht, omdat ik wil proberen deze keer echt, echt, echt wat meer rust te nemen in plaats van hot naar her te rennen. Kijken of het me deze keer lukt. Mijn intenties zijn in elk geval goed! Ik liep door de main-gate waarna je bij de security zone zoals gewoonlijk jezelf weer bijna helemaal uit moet kleden. Ok-ok, maar je moet wel alles uit of af doen waarop de detector zou kunnen reageren. Altijd een heel gedoe!
Hierna ben ik op bij Starbucks naar binnen gegaan om een lekkere Latte Machiatto te drinken voor een niet al te sullig prijsje… Och, ja mezelf een beetje verwennen, doe ik graag! Ik ging zitten op de heerlijke stoelen en zag dat er her en der op dit vliegveld genoeg bankjes en stoelen zijn om de nacht in door te brengen, mocht het nodig zijn…
Ik liep naar een andere verdieping waar je op een gegeven moment weer je paspoort en boarding-card moest laten zien en op dat moment constateerde ik dat Brussels Airport best wel modern is. De hallen van de gates zijn erg groot, hoog en modern ingericht. Bijna alles van glas en er staan bijvoorbeeld auto’s ter promotie. Het uiteindelijk naar binnen gaan in het viegtuig gaat ook sneller dan op Schiphol of Nairobi. Die Belgen zijn echt zo gek nog niet… Ze zijn wat minder procedurele neuroten zoals wij in Nederland, waardoor het er allemaal wat vriendelijker aan toe gaat. Zo heb ik het in elk geval tot nu toe ervaren. Dat begon al bij het kopen van het ticket. In Nederland is het: op internationale vluchten MOET je 3 uur van tevoren zijn (wat ik altijd zo’n onzin heb gevonden) en in België is het: “ons advies is bij internationale vluchten 3 uur van tevoren aanwezig te zijn, het is dus geen verplichting”. Klinkt toch wat ontspannender, toch?
Goed, in het vliegtuig zat ik bij het raam, zoals gewoonlijk en deze keer naast een vrouw. Het viel me overigens wel op dat het overgrote deel blank was. We vlogen via Kigali, waarvan ik niet wist waar dat ergens lag. In Afrika, dat snapte ik nog wel, maar waar? Het vliegtuig maakte bij het opstijgen geluiden die ik niet kende. Ik moet zeggen… ik kreeg het wel een beetje benauwd. Maar na een minuut of 10 was het weg en was ik het alweer vergeten. Ik probeerde in allerlei houdingen te slapen, maar dat lukte niet echt. Alle lege plaatsen werden al bezet door passagiers die me voor waren om lekker te gaan liggen. Tja…. Het eten was in tegenstelling tot wat ik las aan klachten op bepaalde forums, prima. Niets mis mee! Ook het drinken was meer dan voldoende. De stoelafstand was inderdaad meer dan de KLM, maar ik geloof niet dat ik dat als extra positief punt ervaarde. Daar ben ik waarschijnlijk te klein voor.
(Oeps, al 1 pagina volgetikt alleen maar over de heenreis. Ik heb nog 6 dagen te gaan…)
Na 8 uur vliegen, kwamen we op Kigali aan… het lang RWANDA! Tjee, ik ken Rwanda alleen van het nieuws en de vreselijke burgeroorlog jaren terug en nu zit ik er gewoon! We gingen hier tanken, maar passagiers konden hier ook gewoon uitstappen. Degene die naar Nairobi gingen, moesten blijven zitten. Ik dacht: “Mooi, toch nog even een uurtje pitten!” Vergeet het maar, want er gingen niet alleen passagiers uit, maar ook weer in! Er werd ook door Rwanda Air gestofzuigd en opgeruimd. Na ongeveer een uur en een kwartier vlogen we weer verder en heb ik nog even in het vliegtuig rondgelopen om te kijken of ik toch nog ergens kon liggen. YES! Genoeg mogelijkheid verder achterin het vliegtuig. Hop, armleuningen van 3 stoelen omlaag en liggen! Maar ja…. na ongeveer 30 minuten moest ik alweer de veiligheidsriem omdoen, want de landing op Nairobi werd ingezet…
We kwamen precies op tijd aan 23.30u. Omdat de aankomsthallen een week of 2 geleden in de brand zijn gevlogen, moesten we nu met de trappen het vliegtuig uit. Wel leuk ergens. We werden een bus ingeleid en reden zo’n minuut of 2-3 op het vliegveld langs allerlei megatenten. Het deed me erg veel denken aan de Wereld Jamboree Scouting waar ook zo’n enorme tenten stonden om 20.000 mensen te faciliteren. Ik vond het er echt goed uitzien. Petje af hoe ze het 1 dag na de brand zo goed voor elkaar hebben gekregen. Echt geweldig!
We gingen de bus uit voor de “douanetent”. Hier stonden 4 tafels met computers en beeldschermen en ze hadden zelfs een flatscreentelevisie opgehangen ter vermaak. De grond was perfect gelegd met klinkers, waarvan ik dacht: “Zie je wel, als het moet, dan kunnen ze het er echt professioneel uit laten zien!” Boeiend om dat zo te observeren…
Ik was als laatste in de rij en moest ongeveer 30 minuten wachten. Daarna gingen we naar een ander gebouw waar een bagageband was geïnstalleerd. Mogelijk was deze van de nationale vluchten. Hoe ze het hadden gedaan, weet ik niet, maar meer dan 80% van de passagiers leek al weg. Een knap werkje logistiek en het lijkt me machtig mooi om dat voor elkaar te krijgen. Mijn bagage kwam er al gauw aan en ik moest nog één keer mijn paspoort laten zien. Toen nog langs een vrouw die wilde weten wat ik allemaal bij me had, maar na een leuke praatje mocht ik gewoon doorlopen.
Ik kwam buiten en wist niet waar ik heen moest, want waar ik precies was , wist ik nu niet. Wilson was al een uur met Kamau (taxichauffeur) aan het wachten, dus die stonden ergens. Ik liep de andere mensen maar achterna, ook weer langs wat tenten en militairtjes en daar waren ze!
Wauw, het is weliswaar 7 maanden geleden, maar het voelde aan als gisteren!
Toen we de auto na even zoeken gevonden hadden, stapten we in en waren we binnen 45 minuten bij ons huisje. De honden naast ons begonnen te blaffen zo midden in de nacht. Kamau reed snel door en vond het prima als ik de volgende dag zou betalen.
We gingen naar binnen waarmee de komende 4 weken weer hier leven, begonnen is….
2 september 2013
Deze keer had ik me veel eerder van tevoren voorbereid met inpakken, maar dan toch de avond van tevoren ben ik toch nog tot 1.00u bezig geweest…. De wekker had ik op 5.30u gezet, omdat ik om 6.15u ongeveer naar Brussel zou gaan… Die wekker was dus niet nodig. Ik had geen oog dicht gedaan en stond daarom maar om 5.00u op…. Dat zou me een ritje worden naar Brussel! Gauw nog wat laatste dingen gedaan, ontbeten en de tassen naar beneden gesjouwd: 2 x 18 kg en nog een kilootje of 8 voor de handbagage… Wat was ik blij dat ik op het laatste moment nog iemand had gevonden die me naar Brussel wilde brengen!
Om 6.45u vertrokken we dan. Ik probeerde wat te slapen, want Yvette en te weinig slaap gaat niet goed. De reis liep gelukkig voorspoedig. Ik had me ook al online ingechecked, dus dat scheelde ook weer. Rond 8.45u kwamen we aan. Met grote borden stond er dat je nu voor 28 dagen voor € 99,- kon parkeren. Had ik dat geweten…. Dan miste ik nog wel een paar dagen, maar dat zou wel de moeite waard zijn geweest! Volgende keer beter, mocht ik weer met Brussels Airlines vliegen. Dat deed ik namelijk deze keer voor de eerste keer. Ik heb de meeste keren met KLM-Kenya Airways gevlogen en nu wilde ik eens wat anders. Hahaha, wat een elite-praat! Niet van “ik wil eens een ander biertje proeven”, maar gewoon een andere vliegmaatschappij! Klinkt goed!
Ik liep met mijn spullen op een karretje naar binnen en had binnen een minuut of 10 mijn bagage ook ingechecked. Poeh! Dan was ik daar vanaf! Nu kon ik vrij rondlopen en de komende 2,5 uur enigszins relaxed door zien te komen. Lekker winkeltjes kijken, maar ik snap niet waarom er gezegd wordt dat het zogenaamd op een vliegveld lekker goedkoop is om spullen te kopen, want het is gewoon duur! Wat zeg ik: KEI-duur! Voor de niet-Brabanders onder ons: ontzettend duur!
Ik heb nog een boek gekocht, omdat ik wil proberen deze keer echt, echt, echt wat meer rust te nemen in plaats van hot naar her te rennen. Kijken of het me deze keer lukt. Mijn intenties zijn in elk geval goed! Ik liep door de main-gate waarna je bij de security zone zoals gewoonlijk jezelf weer bijna helemaal uit moet kleden. Ok-ok, maar je moet wel alles uit of af doen waarop de detector zou kunnen reageren. Altijd een heel gedoe!
Hierna ben ik op bij Starbucks naar binnen gegaan om een lekkere Latte Machiatto te drinken voor een niet al te sullig prijsje… Och, ja mezelf een beetje verwennen, doe ik graag! Ik ging zitten op de heerlijke stoelen en zag dat er her en der op dit vliegveld genoeg bankjes en stoelen zijn om de nacht in door te brengen, mocht het nodig zijn…
Ik liep naar een andere verdieping waar je op een gegeven moment weer je paspoort en boarding-card moest laten zien en op dat moment constateerde ik dat Brussels Airport best wel modern is. De hallen van de gates zijn erg groot, hoog en modern ingericht. Bijna alles van glas en er staan bijvoorbeeld auto’s ter promotie. Het uiteindelijk naar binnen gaan in het viegtuig gaat ook sneller dan op Schiphol of Nairobi. Die Belgen zijn echt zo gek nog niet… Ze zijn wat minder procedurele neuroten zoals wij in Nederland, waardoor het er allemaal wat vriendelijker aan toe gaat. Zo heb ik het in elk geval tot nu toe ervaren. Dat begon al bij het kopen van het ticket. In Nederland is het: op internationale vluchten MOET je 3 uur van tevoren zijn (wat ik altijd zo’n onzin heb gevonden) en in België is het: “ons advies is bij internationale vluchten 3 uur van tevoren aanwezig te zijn, het is dus geen verplichting”. Klinkt toch wat ontspannender, toch?
Goed, in het vliegtuig zat ik bij het raam, zoals gewoonlijk en deze keer naast een vrouw. Het viel me overigens wel op dat het overgrote deel blank was. We vlogen via Kigali, waarvan ik niet wist waar dat ergens lag. In Afrika, dat snapte ik nog wel, maar waar? Het vliegtuig maakte bij het opstijgen geluiden die ik niet kende. Ik moet zeggen… ik kreeg het wel een beetje benauwd. Maar na een minuut of 10 was het weg en was ik het alweer vergeten. Ik probeerde in allerlei houdingen te slapen, maar dat lukte niet echt. Alle lege plaatsen werden al bezet door passagiers die me voor waren om lekker te gaan liggen. Tja…. Het eten was in tegenstelling tot wat ik las aan klachten op bepaalde forums, prima. Niets mis mee! Ook het drinken was meer dan voldoende. De stoelafstand was inderdaad meer dan de KLM, maar ik geloof niet dat ik dat als extra positief punt ervaarde. Daar ben ik waarschijnlijk te klein voor.
(Oeps, al 1 pagina volgetikt alleen maar over de heenreis. Ik heb nog 6 dagen te gaan…)
Na 8 uur vliegen, kwamen we op Kigali aan… het lang RWANDA! Tjee, ik ken Rwanda alleen van het nieuws en de vreselijke burgeroorlog jaren terug en nu zit ik er gewoon! We gingen hier tanken, maar passagiers konden hier ook gewoon uitstappen. Degene die naar Nairobi gingen, moesten blijven zitten. Ik dacht: “Mooi, toch nog even een uurtje pitten!” Vergeet het maar, want er gingen niet alleen passagiers uit, maar ook weer in! Er werd ook door Rwanda Air gestofzuigd en opgeruimd. Na ongeveer een uur en een kwartier vlogen we weer verder en heb ik nog even in het vliegtuig rondgelopen om te kijken of ik toch nog ergens kon liggen. YES! Genoeg mogelijkheid verder achterin het vliegtuig. Hop, armleuningen van 3 stoelen omlaag en liggen! Maar ja…. na ongeveer 30 minuten moest ik alweer de veiligheidsriem omdoen, want de landing op Nairobi werd ingezet…
We kwamen precies op tijd aan 23.30u. Omdat de aankomsthallen een week of 2 geleden in de brand zijn gevlogen, moesten we nu met de trappen het vliegtuig uit. Wel leuk ergens. We werden een bus ingeleid en reden zo’n minuut of 2-3 op het vliegveld langs allerlei megatenten. Het deed me erg veel denken aan de Wereld Jamboree Scouting waar ook zo’n enorme tenten stonden om 20.000 mensen te faciliteren. Ik vond het er echt goed uitzien. Petje af hoe ze het 1 dag na de brand zo goed voor elkaar hebben gekregen. Echt geweldig!
We gingen de bus uit voor de “douanetent”. Hier stonden 4 tafels met computers en beeldschermen en ze hadden zelfs een flatscreentelevisie opgehangen ter vermaak. De grond was perfect gelegd met klinkers, waarvan ik dacht: “Zie je wel, als het moet, dan kunnen ze het er echt professioneel uit laten zien!” Boeiend om dat zo te observeren…
Ik was als laatste in de rij en moest ongeveer 30 minuten wachten. Daarna gingen we naar een ander gebouw waar een bagageband was geïnstalleerd. Mogelijk was deze van de nationale vluchten. Hoe ze het hadden gedaan, weet ik niet, maar meer dan 80% van de passagiers leek al weg. Een knap werkje logistiek en het lijkt me machtig mooi om dat voor elkaar te krijgen. Mijn bagage kwam er al gauw aan en ik moest nog één keer mijn paspoort laten zien. Toen nog langs een vrouw die wilde weten wat ik allemaal bij me had, maar na een leuke praatje mocht ik gewoon doorlopen.
Ik kwam buiten en wist niet waar ik heen moest, want waar ik precies was , wist ik nu niet. Wilson was al een uur met Kamau (taxichauffeur) aan het wachten, dus die stonden ergens. Ik liep de andere mensen maar achterna, ook weer langs wat tenten en militairtjes en daar waren ze!
Wauw, het is weliswaar 7 maanden geleden, maar het voelde aan als gisteren!
Toen we de auto na even zoeken gevonden hadden, stapten we in en waren we binnen 45 minuten bij ons huisje. De honden naast ons begonnen te blaffen zo midden in de nacht. Kamau reed snel door en vond het prima als ik de volgende dag zou betalen.
We gingen naar binnen waarmee de komende 4 weken weer hier leven, begonnen is….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
