Reisverslag 7: Sterilisatie, Kilimambogo, klussen

Hallo allemaal weer!

Ik zal jullie een iets uitgebreider verslag geven van de sterilisatie...

Er zijn hier dus veel kleine projectjes op allerlei gebied, zoals kinderen een leuke dag geven met een bepaald programma, voedselprogramma's en medische programma's. Nu is er een stichting genaamd KOP die gaat over de sloppenwijken. Ikzelf ben nog niet in de sloppenwijken geweest, omdat ik ervoor gewaarschuwd wordt dat niet zomaar te doen. De kloof tussen armoede en rijkdom is dan natuurlijk op z'n grootst en dus is de honger naar eten (mooie zinspeling...), drinken en andere basisbehoeften daar erg sterk.
Wat ik wel ben gaan doen is gaan kijken hoe vrouwen hier gesteriliseerd worden. De mannnen willen geen 'knip' erin laten zetten, omdat ze dan natuurlijk niet meer 'manwaardig' zijn en dus moeten de vrouwen het laten doen. Dit allemaal vanuit het oogpunt van 'family planning'.Gezinnen in een sloppenwijk met 7,8 en meer kinderen zijn heel normaal, maar zeker niet bevorderlijk voor de algehele toestand. Ze worden ook voorgelicht over condooms om HIV/AIDS tegen te gaan. Het steriliseren gebeurt hier gewoon in de stad boven de winkels in een zogenaamde 'kliniek'. De vrouwen zitten buiten op het balkon om te wachten op de chirurg. Ik heb daar een paar foto's gemaaakt en ik heb geprobeerd met die vrouwen een gesprek aan te gaan over hun levenswijze op het gebied van huwelijk en sex. Ook vroeg de doktersassistent of ik ze even wilde voorlichten over condooms. Yeah, right!... Wat moet ik zeggen? Ik besloot toch voor ze te gaan zitten en ik begon gewoon wat vragen te stellen over condooms. Ze weten het heel goed waar het voor is, hoe ze gebruikt moeten worden en waar ze ze moeten halen. Dus ik was gauw klaar. Maar wel leuk om te doen!
Heel Kenia valt onder bepaalde stammen, zo heb je de Kikuyu die het grootste is. Het is de bedoeling dat 1 man en 1 vrouw getrouwd zijn, maar de man kan heel stiekem met veel meer vrouwen trouwen. Het is wel in het algemeen zo dat wanneer de vrouw het te weten komt ze wegloopt.
De sterilisatie is elke maandag om 10.00u. Nou ja, 10.00u..... De chirurg kwam gewoon om 14.30u binnenkakken!!! En die vrouwen zitten daar op het balkonnetje te wachten en wat te kletsen. Toen de chirurg er was, gaat het aan de lopende band aan de gang. Er zouden 10 vrouwen gesteriliseerd worden. Per vrouw kost het 10 minuten tijd. We mochten de operatie dus gewoon bijwonen! Ook werden we gevraagd om te assisteren met het uitdelen van paracetamol in zakjes, het ophalen van de volgende patient, het brengen van de vrouwen naar de 'recovery'kamer en ik moest zelfs tijdens de operatie de chirurg wat operatiemateriaal aanreiken, terwijl die vrouw daar lekker bijlag!!! Ik moest echt af en toe zo lachen! Ik heb de hele boel gefilmd, maar helaas kan ik niets laten zien vanwege de bijzonder trage verbinding hier. Na twee operaties vond ik het wel prima! Het was in elk geval een hele ervaring, kan ik wel zeggen. Maar het rare is dat je dit soort praktijken heel 'normaal' gaat vinden, omdat je nu eenmaal in dat wereldje zit. Je past je gewoon heel snel aan... tenminste dat heb ik.

Zondag ben ik verder met de meiden naar Kilimambogo geweest, een nationaal park op zo'n 10 km afstand. Ik zou zelf moeten betalen en de meiden hadden van Nelson 200Ksh p.p. gekregen (1,60E) Dus hop lekker in de matatu met de meiden en een paar jongens die ze ergens van kenden naar Kililmambogo. Eenmaal in het dorpje aangekomen moesten we nog zo'n 15 minuten lopen, maar onderweg stopte er een legerjeep die ons met z'n allen in liet stappen, gelukkig! Supergaaf trouwens!!
Toen we bij de ingang kwamen, werd er mij gevraagd door de ranger wat ik hier in Kenia deed. Ik zag dat er 3 prijzen waren voor de bezoekers van dit park. Ik vroeg wat de verschillen waren. De eerste prijs was voor toeristen, de tweede voor mensen die langer dan 6 maanden hier woonden en de derde voor de echte inwoners. Dus bij deze bedacht ik me dus mooi dat ik hier 7 maanden al zat. Toen ze vroeg om mijn ID, zei ik dat ik die thuis had liggen. Ze geloofde me op een of andere manier wel en dus ging ik voor iemand door die al 7 maanden in Kenia woont. Even later werd mij gevraagd om 1500Ksh extra te betalen, omdat er een ranger meemoet de berg op. Er zitten hier namelijk buffalo's en hij beschermt je dan met zijn geweer. Hm... voor de eerste keer moest ik even nadenken over mijn geld. Uiteindelijk heb ik het wel gedaan, anders waren de meiden natuurlijk ook erg teleurgesteld en ik had ook niets gezien van dit park. Eindelijk na een half uur overleggen konden we eindelijk gaan. Jezus, wat viel dat tegen!!! Het was een behoorlijk steile berg en de meiden hadden betere conditie dan ik!! Ik schaamde me kapot, maar ik kon echt niet sneller en ik moest regelmatig stoppen. Wat een oud mokkeltje ben ik, he? HAHAHA
Uiteindelijk zijn we wel mooi 9 km omhoog en 9 km omlaag gelopen!! O, zo! Goed, he!
Toen we beneden waren, stond er geen legerjeep meer klaar, dus moesten we teruglopen naar het dorp. Shit! WEER lopen!!! Een ding staat duidelijk vast: wij westerlingen doen echt heeeeeel erg weinig aan beweging, want er wordt hier wat afgelopen! En allemaal op onverharde wegen.
Ik was enorm blij toen we bij CRC waren! Wat was ik kapot, zeg!!! Maar het was wel leuk en de meiden hebben het ook erg leuk gehad.

Maandag ben ik me gaan inzetten om te gaan klussen aan CRC samen met Anton (officieel dus de bewaker, maar daar moet je je dus echt niets bij voorstellen) De douche van de jongens was namelijk kapot. Het kraantje lekte en daarnaast was de deurklink en slot van mijn kamer kapot. Jippie! Lekker klussen dus! Ik ben samen met Anton naar Thika Town gegaan om wat stukjes leiding en gereedschap te kopen. Daarna moesten we de hele muur openbreken, omdat loodgieters van Kenia volgens mij ook maar wat doen. De kraan zat namlijk IN de muur, net als de hele leiding. Dus alles moest eruit. Daarna weer met cement alles dichtmaken. Ook heb ik een paar kranen gekocht, omdat 3 kraantjes van wasbakken het niet deden. Dus ik heb me met de kraantjes bezig gehouden en Anton met de douche. Ik heb me er wel behoorlijk mee bemoeid (iets wat ze in Kenia natuurlijk van een vrouw helemaal niet verwachten, maar wat hier gelukkig ook erg wordt gewaardeerd), omdat ik vond dat ze het niet handig aanpakten. Ik stelde voor om de leiding niet meer terug in de muur te plaatsen maar buiten de muur, zodat je de muur nooit meer opnieuw hoeft open te breken. Vonden ze een goed idee. Maar toen ze eerst de leiding wilden plaatsen en daarna pas het gaat dichtmaken, kon ik het niet meer aanzien... Ik ben maar druk met mijn kraantjes aan de gang gegaan en mijn deur. Toen ik weer eens een kijkje ging maken bij de douche hoe Anton het gat dichtmaakte, zag ik hem cement tegen de muur kwakken, over de leiding heen. Ik vroeg hem nog: "Don't you think now it would have been easier to do that first?", maar ja, het interesseert ze allemaal niet zo, dus hij moest erom lachen. Ach, ja, weet je, het gat is dicht, de kraan werkt (weliswaar lekkend...) en de kinderen kunnen weer douchen. Dus probleem is opgelost. Hakuna matata!

Gisteren is Anne weggegaan, terug naar Nederland. Erg lastig zo'n moment. Stevige knuffels en tranen... Dat vind ik toch niet makkelijk om te zien en ik weet zeker dat het mij ook niet makkelijk af zal gaan....
Tegelijkertijd met het vertrek van Anne is er een nieuwe vrijwilliger gekomen: Koen. Hem had ik al eerder gezien bij de informatiemiddag.
Gisteravond heb ik voorgesteld om bier te kopen en een kampvuur te maken. Dus gisteravond was het met de staf errrrrrug gezellig!!

Nou, dat was het weer. Morgen ga ik met Anton naar Mount Kenya en zondag ga ik met Fidelis naar 14 Falls. Hij woont in Kilimambogo, waar hij maar eens per maand thuiskomt en daar zijn deze watervallen die hij me graag wil laten zien. Ook wil hij mij zijn huis(je) laten zien. Dat wil ik zeker ook, want zoals ik al eerder zei: ik wil weten hoe ze leven!

Verder knuffel ik veel met de kleine kinderen die lekker aan je hangen. Niet dat het altijd uitkomt en dat vertel ik ze dan ook, maar het is wel erg leuk! Zo ben ik gistermiddag met het jongste meisje (3 jaar) op mijn buik ik slaap gevallen op de betonnen bank. Maar het was heerlijk! Ook daar zijn natuurlijk foto's van.

Ik heb nog heel veel plannen, moet ik zeggen, maar de tijd gaat zo snel voorbij... :-(

Ik moet nu weer gaan om te klussen!

Dus tot maandag waarschijnlijk pas weer!!

Kwaheri!
Kus,
Yvette